• امروز : پنج شنبه - ۳۰ فروردین - ۱۴۰۳
  • برابر با : Thursday - 18 April - 2024

خشم و پرخاشگری؛ تنها عایدی مردم در روزگار کرونایی

  • 31 فروردین 1399 - 20:29
خشم و پرخاشگری؛ تنها عایدی مردم در روزگار کرونایی

یک جامعه شناس با بیان اینکه عدم پاسخگویی به نیازهای مردم و حمایت نکردن از مشاغل آسیب‌دیده در زمانه بحران می‌تواند منجر به نارضایتی عمومی نسبت به دولت شود، افزود: از این رو اولویت سیاست‌های دولت باید به سمت مردم هدایت شود.

کرامت الله راسخ در گفت و گو با ایلنا با اشاره به منابع غنی و سرمایه‌های معنوی کشور ایران گفت: دولت باید در شرایط کنونی امکانات و ثروت کشور را در اختیار مردم قرار دهد.

راسخ به عنوان مثال با اشاره به وضع نامناسب کارگاه‌ها و بنگاه‌های کوچک اقتصادی در شرایط شیوع کرونا خاطرنشان کرد: دولت باید از این کسب‌وکارها حمایت کند تا آنها به دلیل کرونا دچار ورشکستگی نشوند؛ چراکه احیای ورشکستگی کسب‌وکارهای کوچک و احیای زندگی‌های آسیب‌دیده از این مشکلات، بسیار دشوار خواهد بود.

این جامعه‌شناس با اشاره به وضعیت بد اقتصادی کشور و هشدار نسبت به ضعیف‌تر  شدن اوضاع مالی مردم بخصوص طبقه متوسط و پیوستن آنها به طبقه ضعیف و افراد نابرخوردار از رفاه اجتماعی هم گفت: رخ دادن این اتفاق آسیبی جدی برای جامعه به همراه خواهد داشت زیرا در صورت  چنین اتفاقی به آمار طبقه محروم اضافه شده و نارضایتی بیشتری را  از سوی مردم متوجه دولت خواهد کرد.

ظرفیت اقتصادی محدود دولت در مواجهه با کرونا

کرامت‌الله راسخ با اشاره به اینکه دولت برای انجام هر تصمیمی به منابع مالی نیاز دارد، بیان کرد: با این حال اما با توجه به واقعیات موجود به نظر می‌رسد امکانات و منابع مالی دولت محدود است.

 این جامعه‌شناس با اشاره به درخواست دولت مبنی بر برداشت تنها یک میلیارد دلار از صندوق توسعه ملی به منظور اختصاص به مسئله کرونا، تصریح کرد: مقایسه این رقم با ارقام اختصاص‌یافته کشورهای دیگر مانند ژاپن (حدود یک هزار میلیارد دلار) و آلمان (بیش از ۱۵۰ میلیارد دلار)، نشانگر ظرفیت و توان محدود اقتصادی دولت در مواجهه با کرونا و تبعات آن است.

عدم امکان بروز فردیت،  زمینه ساز بروز خشم در جامعه

وى با اشاره به اینکه افراد پیش از این شرایط بیرون رفتن را داشتند، تصریح کرد: وقتى که فرد به بیرون از خانه مى رفت، در واقع این فضا در اختیار فرد بود و مى توانست خود را تغییر دهد اما در حال حاضر در محیط خانه این فضا را در اختیار ندارد.

این جامعه شناس با بیان اینکه در حال حاضر مردم تحت فشارهاى اقتصادى و روانى هستند، بیان مى کند: فشارهاى مختلف مى تواند زمینه ساز بروز خشم و عصبانیت شود و منجر به پرخاشگرى مى شود.

راسخ ادامه مى دهد: موضوع دیگر این است که افراد براى مدت طولانى آمادگى این شیوه زندگى و کنار هم بودن ندارند و یک نوع زندگى متفاوت را نسبت به گذشته تجربه مى کنند.

راسخ در رابطه با بروز و افزایش برخى اختلافات نیز مى گوید: ممکن است پیش از این افراد در محیط خانوادگى مسائل مورد اختلاف داشتند که در رابطه با آن بحث، مجادله و گفت وگو نشده است و حالا در شرایطى که در خانه هستند این فرصت فراهم شده  و ممکن است دوباره یکسرى اختلافات بروز کند.

وى یادآور مى شود: همچنین فضاى عمومى جامعه هم فضاى افسردگى وکسل کننده است و این موضوع بر روى فرد اثرگذار است.

مشکلات اقتصادى بنیان خانواده را نشانه گرفته

عضو هیئت علمى دانشگاه جهرم همچنین در رابطه با عوامل مختلفى که منجر به اختلاف بین زن و شوهر و یا تقاضاى طلاق مى شود، عنوان کرد: در این خصوص باید گفت که جوامع متفاوت هستند و جامعه ایرانى نیز با جوامع غربى و دیگر کشورها متفاوت است و فشارهاى اجتماعى در جامعه ما براى حفظ زندگى مشترک بیشتر از جوامع دیگر است.

راسخ گفت: مسئله کرونا به شکل امروزى و فعلى که دارد پیش مى رود خطرناک است  دولت باید براى افرادى که درآمد روزانه داشتند و الان این درآمد قطع شده،جوابى داشته باشد؛ چرا که این موضوع مستقیماً بر بنیان خانواده اثرگذار خواهد بود و اگر به آن پاسخ مناسب داده نشود در نهایت راهى که انسان‌ها در پیش مى گیرند، جدایى خواهد بود؛ چرا که نمى توانند از نظر مالى و روانى ادامه دهند.

کرونا مشکل اجتماعى است تا فردى

وى با بیان اینکه جریان کرونا ابتدا مشکل اجتماعى است تا این که فردى باشد، خاطرنشان کرد: وقتى که مشکل جمعى است دولت باید براى رفع آن تصمیم گیرى کند و تدابیر کاهش فشار بر مردم باید در پیش گرفته شود.

به گفته راسخ، در این شرایط دولت باید هدف اصلى را بر روى مسائل داخلى بگذارد و بودجه هایى براى رفع مشکلات و مسائل داخلى کشور در شرایط فعلى نیز اختصاص یابد.

این جامعه شناس با بیان اینکه جنبه هاى منفى ویروس کرونا بر خانواده ها بر جنبه مثبت آن پیشى مى گیرد، یادآور شد: در این شرایط نقش دولت براى بررسى و رفع تاثیرات کرونا به عنوان مشکل اجتماعى بیش از گذشته مشخص است و باید در سطوح مختلف اقتصادى، روانى و اجتماعى راهکارهاى متناسب برای کاهش اثرات منفى درخانه ماندن در پیش گرفته شود.

ثبت دیدگاه