قانون کار؛ حقوق و مزایایی که «باید» به کارگران پرداخت شود
♦حقوق و مزایای کارگران را به چند دسته می‌توان تقسیم کرد. مواردی که در هر وضعیت و حالتی باید پرداخت شود و همه کارگران به‌طور یکسان از آن بهره‌مند می‌شوند. برخی از مزایا با وجود شرایط خاص در شخص کارگر مورد پیدا می‌کند، مثل تاهل یا داشتن اولاد. برخی از مزایا نیز به تحقق شرایط و انجام وظایفی موکول شده که در صورت انجام آن وظایف، کارگر مستحق آنها می‌شود، مثل اضافه‌کاری.
♦حقوق: پرداخت حقوق به کارگر بابت کاری که برای کارفرما انجام می‌دهد یکی از عناصر اولیه و اصلی ایجاد رابطه کاری بین کارگر و کارفرماست و چنانچه در این ارتباط حقوقی به کارگر پرداخت نشود، اصولا مناسبات کاری به وجود نمی‌آید و مقررات کار بر آن حاکم نخواهد بود. از این رو در مواردی که شخصی برای دیگری بدون دریافت حقوق کاری را انجام دهد، از شمول قانون کار و مقررات مربوطه خارج است.
♦بیمه کارگر: بیمه کردن کارگران از اولین روز اشتغال آنها در کارگاه به موجب ماده ۱۴۸ قانون کار یکی دیگر از وظایف زایل‌ناشدنی کارفرماست. این مسئولیت کارفرما به هیچ وجه حتی با توافق و درج در قرارداد کار از گردن وی ساقط نمی‌شود. باید توجه داشت که مسئولیت بیمه کردن کارکنان با کارفرماست و کارگر در این زمینه هیچ‌گونه مسئولیتی ندارد.
♦بن: مبلغ بن در سال جاری ۱۱۰ هزار تومان است و همه کارگران بدون استثنا از این امتیاز برخوردار می‌شوند. بن مشمول کسر حق‌بیمه است
♦حق مسکن: فوق‌العاده حق مسکن ۴۰ هزار تومان است که به همه کارگران فارغ از داشتن مسکن شخصی، قابل‌پرداخت است. حق مسکن نیز مشمول بیمه است.
♦حق سنوات: به کلیه کارگران چه قرارداد موقت و چه دائمی به ازای هرسال کار یک ماه حقوق مبنا به‌عنوان حق سنوات پرداخت می‌شود. کسانی که کمتر از یک سال مشغول به کار بوده‌اند متناسب با مدت اشتغال مستحق دریافت حق سنوات هستند. مثلا کسی که سه ماه کار کرده سه دوازدهم آخرین حقوق مبنا حق سنوات دریافت می‌کند. حق سنوات مشمول کسر حق‌بیمه نیست.