شعر زیر سروده فرشته غلامرضایی‌نژاد اناری در وصف حضرت زینب (س) است.
زینب ای مردترین بانوی دنیا زینب!
دختر نادره ی” ام ابیها ”زینب!
در شجاعت و صلابت و سخا همچو علی
درحیا، عفت و اخلاق ،چو زهرا زینب!
زینب ای شیرزن معتکف کوی رضا
بوده در سخت ترین حادثه تنها زینب!
مادرت هست چو ”صدیقه ی کبری” شاید
دختری همچو تو ”صدیقه ی صغری” زینب!
زآنهمه زخم دل ورنج اسارت بر لب
”مارایت” به جز از لفظ ”جمیلا” زینب!
کوفه از خطبه ی غرای تو انگشت به لب
گوییا در تو علی آمده گویا زینب!
آه در نافله های شبت ای مظهر عشق
درد ما را تو دوا کن به دعا یا زینب!
نهضت آل علی زنده نگه داشته ای
در دل اینهمه عاشق چه گلی کاشته ای…..
از غمت گفتم و یاد شهدا افتادم
یاد صحرا و شب کرب و بلا افتادم
یاد آن سرو که با تیغ ستم سر می داد
سر که بر نیزه چو می خواند دعا افتادم
یاد عباس وفادار همان یار حسین
یادآن تشنه ی بی دست ، سقا افتادم
یاد ماهی که به خورشید نبوت می ماند
یاد شش ماهه ی خونین شده نا افتادم
اشکم از دیده روان شد ز غمت بانو جان!
یاد بی تابی بیمار تو تا افتادم
من کجا باشم و وصف غم و درد تو کجا!
نرسد کاش ز درد تو جدا افتادم
خوب می دانم از این ناله به جایی نرسم
که من از قافله ی عشق تو جا افتادم
کاش دست من درمانده بگیری بانو!
دست این از همه جا مانده بگیری بانو!….
