هنگامی که گشت ارشاد در جشنواره ی فجر امسال اکران شد،مسعود فراستی در سخنی بیان داشت :این فیلم صلاحیت اکران عمومی و تماشا کردن در جمع خانواده را ندارد…
امروز این را درک میکنم که چقدر آن حمله ها به مسعود فراستی بی رحمانه وناعادلانه بوده است،نمیخواهم در مورد فیلم بحث فنی کنم،دلم میخواهد با مطرح کردن سوالاتی و جواب دادن و تفکر شما این فیلم را نقد کنم…
١)بحث در مورد فیلمنامه:داستان این فیلم چیست؟دو زندانی و دوست سابقشان دوباره دست به شیادی و زورگیری میزنند تا با پولش از ایران فرار کنند و نیز برادر دختر همسایشان را از اعدام نجات دهند،خب این برادر بی گناه هست یا نه؟با کدام منطق آشنای مقتول به همین راحتی با یک ازدواج از خون مقتول میگذرد؟اصلا هیچ اطلاعاتی از قتل میدهد تا شما قضاوت کنید؟آیا فیلم به درون زندگی سه دختر میرود؟محل زندگی این سه نفر چه جور گرمابه ایست که کل تهران زیر آن قرار دارد؟؟داستان رینگ بوکس چه مسئله ای از فیلم را حل میکند؟؟ساعد سهیلی”حسن” با شمش های طلا به خارج کشور رفت یا با معشوقه اش ازدواج کرد؟
سوال های بی جواب زیادی حداقل برای من باقی مانده،اما به همین چند عدد بسنده میکنم…
٢)بحث در مورد درون مایه ی فیلم:قهرمان فیلم چه کسانی هستند؟؟سه شیاد و زورگیر؟؟کلاهبرداری از طریق فالگیری،مداحی در مراسم عزاداری،دست برد زدن به اموال مردم میتواند از ویژگی یک قهرمان باشد؟آیا ما حق داریم به علت فساد در رده های بالای حکومتی،قانون گریزی کنیم؟؟؟دیالوگ های رکیک فیلم راهی مناسب برای خنداندن است؟؟در سیستم سینمایی کشوری که فیلمهایش رده ی سنی ندارد،این الفاظ آثار سو بر تربیت فرزندانتان نخواهد داشت؟؟اگر این دیالوگ ها از فیلم حذف شود کدام قسمت فیلم برای شما جذاب خواهد بود؟؟
به نظر بنده داستانی در این فیلم شکل نمیگیرد و در حد مفهوم باقی می ماند،کارگردان با الفاظ ناپسند و دست زدن به تخیلاتی بی مفهوم فیلم را در یک چارچوب قرار میدهد،فیلم به هیچ وجه منطق روایی ندارد…
نکته ی قابل توجه اینست:گسترش بیماری افسردگی و خلا شدید شادی در جامعه ی ایران عاملی شده است تا تعدادی کارگردان و تهیه کننده بدون هچگونه تلاش صاحب پولی هنگفت شوند،شما خودتان فیلم های پنجاه کیلو آلبالو،سلام بمبئی،سه بیگانه،خوب بد جلف و همین گشت ارشاد را با فیلمهایی همچون اسب حیوان نجیبیست،هیچ،ورود آقایان ممنوع،مارمولک،سنپطرزبورگ مقایسه کنید،خواهید فهمید اوضاع از چه قرار است.
این چند فیلم طنز اخیر سینمای ایران شبیه آدامس موزی های قلابی زمانه ی ماست که با اندکی جویدن ،کاممان را تلخ میکند.
به امید روزهای بهتر برای سینمای ایران…
مهدی موسی زاده دانشجوی رشته روانشناسی دانشگاه آزاد انار
