آسمون روزهای پایانی زمستون واین روزهایی که گذشت هرچند تیره تر ولی بخشنده تر از روزها وماههای دیگر بود صدای قطرات بارون هنوز توی گوشمونه چقدر قطعو وصل میشد! در این سالهای اخیر چشمان به آسمون ابری که میفته وچند قطره بارون ازش میبینیم جدا از نشاط وشادابی لحظه ای که بخاطرش خدارا شکر میکنیم به برداشت محصولمون امیدوارتر میشیم! یکم دلگرمی گرفتن مزد یکسال زحمتمون مثل حقوق آخرماه یک کارگر یاکارمند می ماند که خوابهای زیادی برایش دیده است وبا توجه به این وضعیت خراب اقتصادی، شاید که نه حتما پیش پیش خرجشم کرده!!! اگر آخر ماه حقوقی در کار نباشد چه اتفاقی خواهد افتاد؟ حال اگر چند خانواده به این حقوق وابستگی داشته باشند چه میشود؟
حقوق یکسال کشاورزان منطقه که نه، همه مردم منطقه وحتی با توجه به وابستگی بعضی از مردم روستاها وشهرهای دورتر از اینجا به محصول کشاورز پسته کار، اگر پرداخت نشود فاجعه‌آمیز خواهد شد
سالهای دورتر وضعیت حقوقها خیلی بهتر بود وبرکات آن به همه جا میرسید وحتی ارز حاصل از صادرات محصول کشاورز پسته کار به داد دولت درگیر جنگ وتحریم!!
روزهایی که حتی صدور نفت مشکل داشت واز دلارهای نفتی کمتر خبری بود وکفاف مخارج مملکت درگیر جنگ را نمیداد…بگذریم
چه کسی ازحال و روز امروز مردم منطقه،مخصوصا پسته کاران خبر دارد؟؟ وچه کسی باید خبر داشته باشد؟!
اگر امسال هم موفق نشوند حقوقشان را بگیرند یا تنها فقط بخشی از آن را دریافت کنند چگونه وبا چه دلگرمی تا سال آینده صبر کنند؟ از کجا مخارج وهزینه های بیشمار زندگی همراه هزینه های زیاد تولید این محصول پرهزینه وپرزحمت باید تامین شود؟
تک محصولی شده آفت منطقه، چه کسی میتواند مردمی را که خبره کشاورزی هستند والان به خاطر ضعف مدیریت نابود شده حمایت کند؟ سال به سال وضعیت کشاورزی ومیزان برداشت محصول پسته بدتر میشود وهیچکس کاری ازش ساخته نیست درصورتی که آسمان بخشنده تر نشود یا به هر طریقی کمبود آب جبران نشود به آینده کشاورزی منطقه امیدی نیست وبحران نزدیک است…مردم ومسئولان منطقه بدانند فاجعه ای که شروع شده تشدید میشود کسی برای خروج از حالت تک محصولی منطقه هیچ اقدامی نمیکند چرا برای هدایت سرمایه کمی که برای مردم باقی مانده ویا بدست می آید به سمت صنعت،معدن،تولیدات دامی، محصولات گلخانه‌ای و غیره اقدامی نمی‌شود
اعتبار مردم منطقه از بین رفته!!! همه بین خودشان وهم بین دیگران!!! اعتبار کشاورزان پسته کار نزد بانکها که سرمایه آنها در سالهای نه چندان دور شهره خاص و عام بود نابود شده وهمه شده اند بدهکار به بانکها…ریشه این بی اعتباری چیزی جز عدم برداشت محصول مناسب بعلت منابع آبی محدود هزینه های بالای تولید ومخارج بالای زندگی نیست… سرمایه های که وجود داشت ومتاسفانه از بین رفته و شاید مقدار کمی از آن باقی مانده که باید هدایت شود.شرایط این منطقه کاملا با مناطق دیگر کشور فرق دارد و یکسان نیست ونباید ساده از کنار آن گذشت وتوجه ویژه دولت را میطلبد زیرا منطقه تک محصولی است و وابستگی صددر صدی مردم به محصول پسته وجود دارد.تک محصولی درصورتی خوب است که تولید هرساله باشد و تولیدتضمین شود خرید با قیمت مناسب برای آن
تضمین شده باشد تامین آب آن تضین شده باشد که کشاورز کوچکترین دغدغه ای از این بابت نداشته باشد عالیست ودر غیر اینصورت فاجعه است حتی اگر همه اینها وجود داشته باشد ولی کسی نباشد که ضمانت کند آیا کسی پیدا میشود که محصول پسته آینده را درمقابل سرما زدگی،گرمازدگی و دیگرعوامل طبیعی وغیر طبیعی تضمین کند کسی هست مقدار آب مورد نیاز را ضمانت نماید.جاهایی که تنوع محصولات دارن شرایط اقلیمی ومنطقه ای مناسب ازنظر صنعت معدن وغیره دارن مشکلاتشان کمتر است وضعیت این منطقه که باآنها مقایسه میشود فاجعه بار است بااینکه همه درخوابند یاخودشان را بخواب زده اند ولی با این حال وضعیت آینده منطقه را فاجعه بار میدانند! درصورتی که غافلند آینده از گذشته شروع شده، از داخل روستاهای انار که بسمت رفسنجان میرویم بسیاری از باغات خشک شده وبعضی از روستاها صددرصد نابود شده!آیا آنها را ندیده اید؟ فاجعه ای که بسرعت درحال پیشرفت است همه غافلیم در آینده ای نه چندان دور چیزی از کشاورزی منطقه باقی نمیماند مردم باید بسمت تولیدات دیگر تشویق شوند مردم باید بسمت تولید وصنعت هل داده شوند مردم این منطقه خبره کشاورزی هستند مردم خبره کشاورزی مانند صنعت کار یزدی اصفهانی وتهرانی نیست که اگر بسمت تولید میرود دچار پیچو خمهای اداری شد خبره کار باشد وبا موفقیت بگذرد وهمان ابتدای کار دلسرد نگردد مردمی که با دلسردی از باغ آفت زده بیرون آمده وهمه عمرش باکشاورزی گذشته والان کشاورزیش نابود شده با یک یزدی که در منطقه صنعتی و باصنعتکاران عمری گذرانده برابر نیستند
انار یک شهرستان است وضعیت و وسعت شهرک صنعتی آن حتی به اندازه شهرک صنعتی بعضی روستاهای یزد نیست
چند نفری که در راه تولید گام نهاده اند به مشکل خورده اند… مشکل این مردم بعلت بحران پسته چه برای کشاورز،صنعتگر، بازاری وحتی کارمندش خیلی بزرگتر از آن است که بخشودگی دیرکرد وامها آن را جبران نماید. مردم منطقه ماهی نمیخواهند بلکه این کشاورز خبره پسته کار را باید به زور سرنیزه ماهی گیری یاد داد و وادار به ماهی گیری کرد به زور وبا مشوقهای گوناگون به سمت صنعت کشاند پیچو خم های اداری راکم کرد با واگذاری زمین وامتیاز آب وبرق مجانی وغیره
از مشوقهای دیگر دادن تسهیلات بلند مدت با سود کم، پرداخت تسهیلات با نظارت کامل تا خروجی کار مشخص باشد همچنین باید با جذب سرمایه های خارجی طرحهای بزرگ اجرا شود در صورتی که قسمتی ازسرمایه برای یک طرح تولیدی بزرگ وکارشناسی شده از بیرون جذب شود ویا از طریق تسهیلات بانکی تامین شود که راه اندازی آن طرح وبازگشت سرمایه تضمین شده باشد حتی یک خبره کشاورزی را وسوسه خواهد کرد تامشارکت نماید بایدفرهنگ تعاون ومشارکت برای تولید ترویج شود اگر آینده منطقه مردم وفرزندانمان اهمیت دارد شاید بهتر باشد اینطور بگویم که باید آینده منطقه برای مردم ومسئولان اهمیت داشته باشد
باید همه اناری ها حق خودشان را مطالبه نمایند وهر اناری که در دولت نفوذ دارد همه تلاش خودرا صورت دهد باید همه اناریهای خلاق وایده پرداز برای پیشرفت منطقه وخروج از بحران و آفت خانمان برانداز تک محصولی بابرگذاری جلسات و کنفرانسها ایده های جدید وعملی ارائه دهند از جمله صنایعی راه اندازی گردد که مواد اولیه آن پسته باشد.از مغز پسته گرفته تا پوست و چوب آن از بسته بندی گرفته تا غذاهایی که از مغز پسته میشود تولید وکنسرو کرد وخوراکیهای دیگر ازپسته که با فکر وآزمایش نوآوری وکمی خلاقیت بدست می آید…
بگذریم با توجه به شرایط منطقه باید وزیران صنعت و کشاورزی وحتی شده رییس‌جمهور را به منطقه دعوت کرد…حتی اگر دعوت جواب نداد با زور شمشیر صورت گیرد چون آینده نامعلوم منطقه باید معلوم روشن باشد
باید وزیران از نزدیک منطقه راببینند شاهد همه مشکلات موجود باشند وبرای آن چاره ای بیندیشند باید رییس منابع طبیعی و محیط زیست ووزیرصنعت ومعدن را به منطقه کشاند تا ازآنها سوال شود که سهم مردم انار از معادن منطقه وسهم آنها از هوای آلوده به غبار بر خواسته از معادن مس چیست؟ آیا نباید درمقابل برداشت بی رویه ثروتهای این منطقه درصدی از درآمد معادن وذخایر بیشمار منطقه در خود این مناطق مصرف شود؟
همانطور که درصدی از پول نفت باید برای مناطق نفت خیز هزینه شود …
لازم میدانم اضافه کنم که آینده فاجعه بار برای شخص من وخانواده ام وبعضی از خانواده های اناری از سالها قبل شروع شده وبعلت شوری بیش از حد آب تمام باغات خشک شده وبیشتر از ده سال است هیچ محصولی برداشت نکرده ایم بنابراین من آینده را بهتر از دیگران درک کرده ووظیفه خودم میدانم هشدار داده وهر کاری از دستم ساخته است انجام داده تا خدای نکرده روزی نرسد که نه از درآمد پسته خبری باشد و نه صنعتی وشغلی که فاجعه بار خواهد بود
به امید روزی که همه اناریها به این فرهنگ رسیده که کسب درآمد فقط پسته نیست واگر سرمایه ای برایشان باقی مانده باید بسمت درآمدزایی از طرق مختلف بروند
لازمه پیشرفت شهرستان انار برای عدم وابستگی به محصول پسته اتحاد وهمبستگی تمامی اناریهاست
تمامی اناریهای خوش فکر،روشنفکر وکارآمد
تمامی اناریهایی که به نحوی در دولت، سازمانها وادارات جایگاهی شایسته دارند
تمامی اناریهای محقق،مخترع،خلاق و ایده پرداز
تمام اناریهای هنرمند
تمامی کشاورزان و صنعتگران اناری
حتی زنان خانه دار،زنان کدبانو وشاغل
وضعیت شهرستان انار را میتوان تغییر داد تا الگویی برای سایر مناطق پسته خیز کشور باشد
وضعیت مناطق پسته خیز را میتوان تغییر داد تا الگویی برای مناطق تک محصول باشد ودر نهایت انار میتواند الگوی تلاش سازندگی وتغییر وعدم وابستگی به پسته باشد ودرنهایت الگویی برای ایران اسلامی برای عدم وابستگی به نفت
یک خیزش بزرگ مردمی بسمت پیشرفت،تولید واشتغال پایدار برای خود وفرزندانمان
تمام حرفهایی که زده شد شعار نیست وبرای تمام وتک تک اناریهایی که نام برده شد میتوان نقشی تعریف کرد که چگونه میتوانند برای اشتغال،توسعه وپیشرفت منطقه مفید باشند با گوش سپردن به نظرات وافکار عملی آنها برای پیشرفت وانتخاب ایده ها وافکار عملی برتر با برگذاری مسابقات،نشست ها وکنفرانس ها
دسته بندی که برای مردم انار شد شاید از نظر اهمیت، زنان خانه دار وکدبانو از دید بعضی آدم های پر ادعا برای پیشرف این شهرستان از اهمیت کمتری برخوردار باشند ونقش کمرنگی در نظر بگیریم ولی در اینجا به نمونه ای برای مثال اشاره میشود که حتی باور کردنش سخت است
محصول پسته ی منطقه که یک ماده غذایی مفید،شیک ومجلسی میباشد با ورود پسته دیگر کشور ها مخصوصا آمریکا که با هزینه خیلی کمتر تولید میشود با توجه به امکانات بالای آنها به بازار جهانی دیگر فله فروشی این محصول دیوانگی محض است وما نمیتوانیم مثل سالهای قبل بازار جهانی را در دست بگیریم پس باید به فکر استخراج محصولات دیگر از پسته باشیم فقط مغز پسته طلای سبز نیست!! چوب پسته، پوست نرم پسته وپوست سخت آن هم مثل طلا با ارزشند
محصولاتی همچون نئوپان وزغال از چوب وپوست سخت پسته واز پوست نرم آن کمپوست،و… میتوان سود برد ومحصولاتی دیگر که با تحقیق تک تک اناریهای خلاق بدست می آید
از مغز پسته که خوراکی بسیار خوشمزه ای است وپرطرفدارترین آجیل، میتوان روغن گیری کرد، داخل غذا استفاده کرد وانواع تنقلاتو ساخت
باید محصولات مختلف از دل درخت ومغز پسته بیرون بیاید ثبت شود تجاری سازی شود دولت حمایت کرده به تولید انبوه رسیده و علاوه بر مصرف داخل به خارج از کشور صادر گردد
نقش بانوان وبانوان کدبانو در تولید محصول جدید از دل پسته بسیار پرنگ است باید مسابقه ای ترتیب داده شود که بخش های مختلف داشته واز تک تک بانوان اناری دعوت کرد در یک مهلت تعیین شده بین یک یا چندماهه هر خوارکی که میتوانند با خلاقیت از دل پسته بیرون بیاورند آماده کرده درآن شرکت کنند
باید در بخشهایی مثل ترشی پسته، کیک وکلوچه پسته ای،بستنی پسته،شکلات شیرینی وانواع خوراکیهاوغذاها ساخته ودر معرض قضاوت قرار دهیم
باید همه خلاقیت بخرج دهند وبا نوآوری هر کس به نوعی مثلا دریک مسابقه ترشی به سلیقه خود تهیه کرده ومعرفی نمایند ومحصول نهایی داوری شده در صورت داشتن مزه وکیفیت ثبت وتجاری سازی شده با حمایت دولت وهمه اناریها به تولید انبوه برسد
شیرینی جاتی جدید پخته شود که در آنها بیشترین مغز پسته استفاده شده باشد…خوراکیهایی که با استفاده از مغز پسته میتوان ساخت وخوراکیهای جدید دیگر با خلاقیت تولید کرد وغذاهای جدید بشکل های مختلف وکنسرو شده درآورد وبه بازار مصرف فرستاد تا بخش اعظم پسته منطقه با این روش از طریق بازاریابی قوی خارج شده وموجب اشتغال خیلی از جوانان را فراهم نماید
باید تاجران محصول پسته را جمع کرد وآنها را تشویق کنیم که بخشی از انرژی شان را صرف صادرات محصولاتی جانبی که از پسته بدست می آید کنند ویک تیم قوی متشکل از بازاریاب حرفه ای بهمراه تاجران قدرتمند تشکیل تا برای بازاریابی این محصولات به کشورهای مختلف سفر کرده در نمایشگاه های غذایی بین المللی شرکت کنند تا محصول فله با قیمتی که صرفه اقتصادی برا کشاورز ندارد بفروش نرسد وبجای خارجی ها اشتغال برای جوانان ایران باشد
نجات منطقه انار ومناطق پسته خیز که با مشکل کم آبی، هجوم آفات به درختان،عدم وجود سموم مناسب برای مبارزه با آفات هزینه های بالای برداشت،از دست دادن بازار جهانی با ورود پسته آمریکا که تولید آن در چندسال آینده چندین برابر ایران خواهد شد،خشکسالی وسرمازدگی وتغییرات دمایی روبرو شده وتولید آن کاهش یافته ودر فروش همین محصول کم در برابر شرکای خارجی که با مشکلات زیادی روبرو هستیم وتوان مقابله با آنها را نداریم وهمه این موارد باعث ضرر به کشاورز شده ویک بحران بزرگ برای کشاورزان پسته کار درحال شکل گیری است که اگر این شرایط ومدیریت همچون سالهای قبل ادامه پیدا کند امیدی به پایان دادن آن نیست وبه نابودی همه کشاورزان می انجامد وهرچهزودتر باید اقدام عملی شود فردا دیر است وشاید امروز هم کمی دیر شده باشد که نباید فرصت ها را از دست داد