آیین کهن «مهره دوره» در انار و از سوی برخی شهروندان در خانه های شان برگزار شد.
این آیین به مناسبت «چهار شنبه آخر صفر» برگزار شده.
آیین «مهره دوره» (به زبان محلی: ما رِو دو رِو) از جمله آیین های به جای مانده از ایران باستان است که در چهارشنبه سوری برگزار می شده و در حال حاضر نیز در شهرهای زرتشتی نشین مانند یزد در چهارشنبه سوری برگزار می شود اما بعد از ورود اسلام به ایران و به دلایل نامشخص این آیین در برخی نقاط زرتشتی نشین آن زمان مانند انار از چهارشنبه سوری به چهارشنبه آخر صفر منتقل شد.
دوره (Dure) چیزی شبیه کوزههای سفالی اما بزرگتر از آن بوده که دهانه گشادی داشته است. مردم در شب چهارشنبهسوری (در انار چهارشنبه آخر صفر) داخل این ظرف مهره، دکمه و… میریختند و سپس داخل آن را با آب پر میکردند و در آن را با بشقاب یا پارچهای میبستند و روی آن سرمهدان و وسایل دیگر قرار میدادند. در مرحله بعد، این ظرف را زیر درخت انار شیرین قرار میدادند. فلسفه درخت انار شیرین هم برای تداعی زندگی شیرین بوده است.
صبح روز بعد یعنی چهارشنبه به سراغ این ظرف میرفتند و در آن را باز میکردند و از یک دختر حدودا چهار پنج ساله میخواستند که کنار این ظرف بنشیند. سپس زنان کلمه اول یک شعر را میخواندند و دختر نیز همزمان دستش را داخل ظرف میکرده تا مهرهای را در آورد.
وقتی مهره توسط دختر بیرون آورده میشد، زنان بقیه شعر را میخواندند. این شعر برای صاحب مهره حکم یک فال را داشته که “خوب یا بد بودن” آینده یا نیتاش را برایش مشخص میکرده است.