نام قدیم انار بر اساس اعلام منابع تاریخی آبان بوده است. آبان به معنای آبهای روان و جمع آب است و منسوب به آناهیتا ایزد بانوی آبهاست.
زنده نام استاد باستانی پاریزی نیز در کتاب خاتون هفت قلعه تأیید کرده که انار منسوب به آناهیتاست.
چرا نام قدیم انار «آبان» است نه «أبان»؟
۱– انار و آبان هر دو کلماتی فارسی و منسوب به آناهیتا، ایزد بانوی آبهاست . کلمه «أبان» به آناهیتا منسوب نیست و اساسا به دلیل همزه عربی ابتدای آن نمی توانسته در دوره باستان جود داشته باشد. نام کهن انار منسوب به آناهیتا بوده و بنابراین تلفظ صحیح نان قدیم انار، «آبان» است.
۲– کلمه آبان یک کلمه کاملاً فارسی است. یعنی در دوره پیش از حمله اعراب به ایران، هیچ کلمهای وجود نداشته که با همزه شروع شود. به عبارت دیگر همزه ابتدای کلمات «عربی و وارداتی» است و به همین ترتیب کلمه «أبان» نیز فارسی نیست. وقتی سخن از نام قدیم انار یعنی دوره باستان (قبل از حمله اعراب به ایران) میکنیم، کلمه «أبان» که با همزه عربی شروع میشود، وجود خارجی نداشته و در زبان ایرانیان آن دوره کلمات کاملاً فارسی بودهاند مانند «آبان».
۳– ایران شناسان بزرگی هچون زنده نام دکتر علیرضا شاپور شهبازی که در دانشگاههای معتبری مانند هاروارد تدریس میکرد، در کتاب تاریخ ساسانیان نام کهن شهر انار را «آبان» نوشتهاند. شاپور شهبازی فارغ التحصیل دوره فوق دکترا در رشته تاریخ شناسی ایران بود.
پس از این به بعد نام قدیم شهرمان انار را به صورت عربی یعنی «أبان» تلفظ نکنیم و آن را درست و فارسی تلفظ کنیم یعنی «آبان».