در حال حاضر یک درصد از نیاز مردم جهان به برق از طریق انرژی خورشیدی تأمین می‌شود. با برنامه‌ریزی‌های انجام شده امید می‌رود که در سال ۲۰۲۰ سایت‌های انرژی خورشیدی سه برابر بیشتر از میزان فعلی برق‌رسانی کنند و در سال ۲۰۳۰ این میزان به ۱۳ برابر برسد.
بنابر محاسبات علمی قدرت خورشید حدودا هزار برابر بزرگتر از مصرف انرژی در سراسر جهان است. برای جلوگیری از گرمایش زمین و همچنین پاسخگویی به تقاضای جهانی برای انرژی، فناوری تولید انرژی از خورشید نقشی اساسی ایفا می‌کند. کشورهای جهان در کنفرانس پاریس توافق کردند تا با اتخاذ اقدامات لازم تلاش کنند تا میانگین حرارت زمین تا سال ۲۰۳۰ از دو درجه سانتی‌گراد نسبت به شروع انقلاب صنعتی بالاتر نرود.
توافق پاریس ۴ نوامبر سال ۲۰۱۶ اجرایی شد. تمایل روز افزون برای استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر گامی مهم در راستای تحقق هدف پیش‌بینی شده است. با این حال هنوز راه زیادی برای رسیدن به این هدف در پیش است. کشورهای زیادی تا بدین‌جا از دانش و فناوری مورد نیاز برای ساخت نیروگاه‌های خورشیدی بدون بهره هستند.
طبق اطلاعات مندرج در وبسایت سازمان‌انرژی‌های تجدیدپذیر، ایران با داشتن ۳۰۰ روز آفتابی در بیش از دو سوم کشور و متوسط تابش ۴/۵ تا ۵/۵ کیلووات ساعت بر متر مربع در روز، از جمله کشورهایی به شمار می‌رود که پتانسیل بالایی در زمینه انرژی خورشیدی دارند. ایران قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ میلادی، ۷۵۰۰ مگاوات برق از انرژی خورشیدی تولید کند که این میزان بیش از هفت برابر برق تولیدی از نیروگاه اتمی بوشهر خواهد بود.
استان کرمان و از جمله شهرستان انار در سال روزهای آفتابی زیادی دارند.
«میدان‌آینه‌ها»، میدان آینده
ایده بهره‌گیری از انرژی خورشیدی، ایده نسبتا ساده‌ای است که معمولا با طراحی و پیاده‌سازی میدانی از آینه‌ها (Heliostats) اجرا می‌شود. چینش آینه‌ها به‌گونه‌ای است که اشعه خورشید را روی دریافت‌کننده‌ای که در بالای یک «برج خورشیدی» قرار دارد، متمرکز می‌کند و این انرژی ذخیره شده در آنجا، با استفاده از ژنراتورها و توربین‌های سنتی تبدیل به الکتریسیته می‌شود.
