متن زیر از سوی یکی از مخاطبان انارپرس از صدرآباد انار ارسال شده است.
از چهار راه که وارد صدر آباد میشیم انگار وارد یک شهر (روستا) دیگه شدیم
ورودی خاکی خیابون شهدا ،جدول های شکسته و رنگ نشده،درختهای نامرتب اکالیپتوس، روشنایی اندک شب و پیاده روهای خاکی
ده پانزده ساله که بودیم هر وقت میخواستیم برویم پارک باید از همین چهار راه رد میشدیم و به وسط شهر میرفتم
حتی برای یک خرید ساده دوباره همین مسیر تا وسط شهر و ……
حتی برای یک خرید ساده دوباره همین مسیر تا وسط شهر و ……
کم کم ماها بزرگ شدیم صدر آباد بزرگتر ولی هنوز همون خیابون و همون چهارراه به همون شکل فقط کوچه ها بزرگتر شدن. هنوز وقتی میخواهیم بچه هامون رو به پارک ببریم باید از همون چهار راه رد شیم و به وسط شهر بریم و هنوز برای همون خرید ساده دوباره همون مسیر تا وسط شهر.فقط خیابونمون شلوغ تر شده و گرد و غبار بیشتر
وقتی هم که تصمیم گرفتن یه پارک برای بچه هامون درست کنند همون تاب و سرسره قدیمی که من باهاشون بازی میکردم رو آوردن تو محله من،پارک اجری محله و برای بچه من
ولی وسیله های بازی بچه های وسط شهر عوض شد خوشگل شد پینوکیو شد و باب اسفنجی
هر روز شاهد ساختن پارک های جدید، خیابون های جدید، میدون جدید و بلوار جدید بودیم اما ما هنوز همون خیابون همون چهار راه همون پیاده روهای خاکی.فقط شلوغ تر با گردو غبار بیشتر و همون محله بدون پارک
هر وقت پیگیر شدیم گفتن بودجه نداریم یا وقت و امکانات نداریم و یا . . . .
ولی دیگه بسه این دفعه ما اهالی صدر آباد کوچک و بزرگ پیر و جوان پیگیر خواسته های به حقمون هستیم تا بودجه باشه جدول ها شکسته نباشه وقت وامکانات باشه پیاده روها خاکی نباشه و پینو کیو ها و باب اسفنجی ها پاشون رو تو پارک ما هم بزارن
با همت همون بچه ها و پدر مادراشون و بچه هاشون
یا حق
یا حق