اغلب ما انتظار داریم که در ایام تعطیلات فروردین، مسافران نوروزی جذب انار شوند اما بیایید یک بار برای همیشه با خودمان رو راست باشیم و ببینیم چرا این توقع بیجاست.
یک دسته از مسافران نوروزی یا وقت ناهار و شام وارد انار میشوند و یا شامگاه برای خواب. آمار این بخش از مسافران نوروزی نشان دهنده موفقیت در جذب مسافران نیست چون این مسافران برای جاذبههای انار وارد شهر نشدهاند بلکه برای استراحت و صرف ناهار و شام وارد شهر شدهاند و پس از ساعتی و یا پس از یک شب خوابیدن در مکانهای اسکان، انار را ترک میکنند.
آن آماری مهم است که مربوط به بازدید مسافران نوروزی از جاذبههای انار باشد. یعنی مسافر به دلیل یک جاذبه تاریخی وارد انار شده باشد، آن وقت است که میتوان گفت که در جذب مسافر و گردشگر موفق عمل شده.
اما توقع کاملاً بیجایی است که دسته دوم مسافران نوروزی با آمار بالایی جذب انار شوند، می دانید چرا؟
۱– از همان آغاز ورود به محدوده انار با یک کمپ نوروزی بی برنامه و ضعیف مواجه میشوند که فقط چند شتر و خر دارد و کلی هم خاک و خُل. نه برنامه هنری نه جذابیتی و….
مسافر وقتی وارد این کمپ میشود، راهش را به سمت کمربندی کج میکند و میرود.
۲– اگر مسافری هم وارد انار شود در آغاز به جای مشاهده بهار با یک میدان زهوار در رفته مواجه میشود که از همان ابتدا بر ذهن مسافر تأثیر منفی میگذارد. کمی که جلوتر میآید متوجه میشود با یک شهر “عبوس و اخمو” مواجه شده، نه برنامه هنری، نه نوروزگاهی و نه جذابیتی. در مسیر هم بنرهای تبلیغاتی ارگ، یخدان، خانه ابوالحسن خان و… را میبیند. پرسان پرسان به این بناهای تاریخی هم سر می زند، هیچ یک آماده بازدید مسافران نوروزی نیست. نه ارگ، نه خانه ابوالحسن خان و نه یخدان. در این میان فقط کاروانسرای انار است که وضعیت مناسبی دارد. در واقع تا زمانی که ارگ، یخدان، خانه ابوالحسن خان مرمت و احیا نشوند، تبلیغ برای بازدید مسافران از این بناها به ضدتبلیغ تبدیل میشود.
با این وضعیت نمیتوان امیدی به جذب مسافران نوروزی و فراتر از آن توریست داشت.