یک مادر متن زیر را خطاب به مسئولین انار نوشته:
آیا کودک معلولی که چندین معلولیت با هم دارد چون کودک ده یازده ساله است حق زندگی کردن ندارد؟
آیا این کودکان چون کودک هستند خرج و مخارج ندارند؟
آیا این کودکان چون کودک هستند نباید از امکانات و کمک هزینهای برخوردار باشند؟
آیا این کودکان چون سرپرست خانواده نیستند نباید مستمری آنها افزایش پیدا کند؟
آیا کودکی که روزی چند بار تشنج میکند و روزانه تعداد زیادی قرص و دارو مصرف میکند و پوشک استفاده میکند نباید به او وام داد؟
آیا کودکی که یک سال سرگردان و حیران بوده و بعضی مسئولین وعده و وعید دادند که وام به او بدهند الان بعد از یکسال می گویند وام تعلق نمیگیرد چون کودک است حق زنده ماندن ندارد؟
چندین بار پیش نماینده محترم رفتیم، از کار و اشتغال کرمان زنگ به بهزیستی زدند که وام به ما بدهند ولی الان می گویند وام به شما تعلق نمیگیرد. این انصاف است؟ مگر کودکان معلول خرج و مخارج درمان ندارند و نباید زندگی کنند؟
بیش از یک سال است که فاکتور دارو و درمان را به بهزیستی تحویل دادهایم، دریغ از یک فاکتور که به ما پرداخت شده باشد. آیا بردن و دادن فاکتور دردی درمان میکند وقتی که پرداخت نکنند؟
به خدا دیگر توان دارو و درمان نیست. چرا مسئولین به فکر بچههای معلول نیستند؟ چرا بعد از یک سال با وعدههای دروغ ما را به تمسخر گرفتند؟
آیا مستمری ۵۳ هزار تومانی و یارانه ۱۰۸ هزار تومانی جوابگوی فقط پوشک یک بچه معلول است؟ دارو و درمان چه میشود؟
شما قضاوت کنید.
شما راهنمایی کنید.