شعری به مناسبت هفته معلم از حسین مهرابی
تقدیم به همه ی فرهنگیان محترم:
ای معلم بر جبین روزگار…
نقش بسته نام تو با افتخار
تو کلید قفلهای بسته ای
تو طلسم جهل را بشکسته ای
نازش علمم ز ناز شست توست
بهترین بوسیدنی ها دست توست
چهار حرف واژه ی زیبای تو
جلوه گر کرده چه خوش معنای تو
“میم”آن از مهر دارد صد پیام
از محبت ،معرفت گوید کلام
“عین”آن از عقل و علم آرد سخن
از عروج جان ز تنگستان تن
“لام”آن تفسیر کرد این آیه را
لیس للانسان الا ما سعی
“میم”آخر معنی مردانگیست
مذهب رندانه ی پروانگیست
دو پدر داریم ما در زندگی
هر دو اند آیینه ی تابندگی
یک پدر هدیه به ما تن میدهد
یک پدر صد جان روشن میدهد
آن پدر گرچه امانتدار ماست
این پدر زیبنده ی کردار ماست
حاکمی که یک حکومت دست اوست
عالمی که یک جهان سرمست اوست
آن حکیم علم آموز جهان
کز فروغش نور می تابد به جان
آن مهندس،آن مدبر،آن وزیر
قاضی شهر و طبیب بی نظیر
جمله،اینها از تو علم آموختند
تا جهانی را ز علم افروختند
پس ره تو راه آن پیغمبر است
قله های زندگی را رهبر است
شعر من در وصف تو شرمنده است
چون مقام تو بسی ارزنده است
وصف نتوان کرد با شعر این مقام
پس سخن کوتاه باید”والسلام”
حسین مهرابی
