ترانه زیر سروده مریم نامور، شاعر ۱۷ ساله اناری است.
آخر این عشق تنهایی در کمینه
مقصدت هرجا که باشه دردت همینه
سخته حتا از خودت هم راضی نباشی
سوخته باغی که تو حالا ریشه هاشی
مثل مازوخیست‌ها مونده روی تنت
جای تیغ و لکّه ی خون رو پیرهنت
اون که تنها مونده روزی محبوب میشه
چشم می‌بنده و فردا هم خوب میشه
خونه‌ای رو خواب می‌بینم که تو هستی
گوشه ی شومینه لم دادی مثل هر شب
قهوه دم کردی و همراهش شعر میگی
مثل بچّه‌ای که داره میسوزه تو و تب
یه نفر توو خونه قلبش آتش‌فشانه
یه نفر هواشو با تو تقسیم کرده
نقشِ تو ، رو در و دیوار خونه مونده
چهره‌تو توی ترانه ترسیم کرده
بعد رفتنت ترانه از یاد میره
شعر من احساس عاشقونه نداره
باز هم پاییز جوونه میزنه تا ….
یه زن عاشق بدون تو کم بیاره
