آداب و رسوم هر جامعه که در گذر تاریخ از نسلی به نسل دیگر منتقل شده ، شناسنامه و میراث فرهنگی هر سرزمینی می باشد. یکی از این آداب و رسوم ، مربوط به سرگرمی های بعد از افطار در ماه مبارک رمضان می باشد.
در زمان های گذشته ، مردم دربرخی از مناطق در ماه رمضان پس از صرف افطار برای انجام فریضه نماز مغرب و عشا به مسجد رفته و فرایض دینی را بجا می آوردند واز سخنان واعظان بهره مند می شدند.
علاوه بر رفتن به مساجد، بعد از افطار عده ای به قهوه خانه ها می رفتند و به داستان گوش می دادند. داستان سرایان معمولا داستان هایی از شاهنامه ویا کتب داستانی دیگر ارائه می دادند و طوری برنامه ریزی می کردند تا یکی از کتاب هایی که انتخاب کرده اند تا پایان ماه مبارک رمضان به اتمام رسانند.
داستان ها شباهت زیادی به سریال های تلویزیونی امروزه داشته است به این صورت که داستان را در جای حساسی تمام می کردند تا در شب دیگر شروع برنامه با هیجان باشد.
در ابتدای این برنامه ها اشعاری در مدح ائمه سروده می شد .البته در شب های احیا به ذکر یا مصیبت می پرداختند.
برخی نیز به قهوه خانه می رفتند و بازی های سرگرم کننده ای مثل گل پوچ بازی یا بازی هایی از این دست انجام می دادند.
نوجوانان هم اغلب خود را با بازی هایی که تحرک داشته باشد سرگرم می کردند. تپه بازی یکی از این نوع بازی ها بوده است.
دید و بازدیدهای شبانه در بین اقوام ایرانی در این ماه همیشه رواج داشته است.
امروزه هم سرگرمی های بعد از افطار به شکلی دیگر در بین خانواده ها وجود دارد. می توان گفت که سریال های تلویزیونی مختلف جایگزین همان داستان سرایی ها شده و مسابقات ورزشی مثل فوتسال و گل کوچک که در تمام مناطق کشورمان انجام می شود، جای بازی های پرتحرک جوانان در گذشته را گرفته است.
حال این سرگرمی ها به هر شکل که باشد بیانگر آن است که ماه رمضان از دیرباز حال هوای ویژه ای به مردم این سرزمین به ارمغان آورده است. ودر شهرهای مختلف آداب و رسوم گوناگونی در این ماه برگزار می شده است.
عباس افضلی
