حسین مهرابی، دبیر ادبیات فارسی در مطلبی نوشت: بی‌شک همه ما شعر چاووشی محرم را شنیده‌ایم اما شاید کمتر کسی بداند که این شعر سروده ناصرالدین شاه قاجار باشد.
بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا
بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا
تشنه ی آب فراتم ای اجل مهلت بده
تا بگیرم در بغل قبر شهید سر جدا
وی اگر چه شاهی خوشگذران بوده اما در محرم سبیل های خود را به پایین آویزان میکرد و کلاهش را کج میگذاشت.
نقل است زمانی که به حرم امام حسین (ع) رفته بود نوحه خوانی می طلبد که وی را بگریاند . هرکس می آمد نمی گریست تا اینکه مداحی را می آورند و وی بر اثر نوحه پرسوز وی بسیار اشک میریزد و سپس این رباعی را می سراید؛
گر دعوت دوست می شنودم آنروز
من گوی مراد می ربودم آنروز
آنروز که بود روز هل من ناصر
ای کاش که”ناصر”تو بودم آنروز
در ادامه اشعاری دیگر از وی در مورد محرم می آوریم؛
ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺎﺭ ﻫﺮ ﺷﯿﺎﺩ ﻧﯿﺴﺖ
ﺍﯾﻦ ﺷﮑﺎﺭ، ﺩﺍﻡ ﻫﺮ ﺻﯿﺎﺩ ﻧﯿﺴﺖ
ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺭﺍ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ
ﻃﺎﻟﺐ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ
ﻋﺸﻖ ، ﺍﺯ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺍﻭﻝ ﺳﺮ ﺯﻧﺪ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﺎﺷﻖ ، ﺟﻠﻮﻩ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﻨﺪ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺩ ﻫﺴﺘﯽ ﺍﺯ ﺍﻭ
ﺳﺮ ﺯﻧﺪ ﺻﺪ ﺷﻮﺭﺵ ﻭ ﻣﺴﺘﯽ ﺍﺯ ﺍﻭ
ﺷﺎﻫﺪ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﻋﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺍﮔﺮ
ﺑﺮ ﺣﺴﯿﻦ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻭ ﮐﻦ ﻧﻈﺮ
ﺭﻭﺯ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻋﺸﻖ
ﮐﺮﺩ ﺭﻭ ﺭﺍ ﺟﺎﻧﺐ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻋﺸﻖ
ﺑﺎﺭﺍﻟﻬﺎ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﻡ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﮑﺮﻡ
ﺍﯾﻦ ﻋﻠﻤﺪﺍﺭ ﺭﺷﯿﺪ، ﺍﯾﻦ ﺍﮐﺒﺮﻡ
ﺍﯾﻦ ﺳﮑﯿﻨﻪ، ﺍﯾﻦ ﺭﻗﯿﻪ، ﺍﯾﻦ ﺭﺑﺎﺏ
ﺍﯾﻦ ﻋﺮﻭﺱ ﺩﺳﺖ ﻭﭘﺎ ﺧﻮﻥ ﺩﺭ ﺧﻀﺎﺏ
ﺍﯾﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﺭﺑﺎﻥ، ﺍﯾﻦ ﺷﻤﺮ ﺩﻭﻥ
ﺍﯾﻦ ﺗﻦ ﻋﺮﯾﺎﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﺧﺎﮎ ﻭ ﺧﻮﻥ
ﺍﯾﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺫﮐﺮ ﯾﺎﺭﺏ ﯾﺎﺭﺑﻢ
ﺍﯾﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﯾﻨﺒﻢ
*******
ﭘﺲ ﺧﻄﺎﺏ ﺁﻣﺪ ﺯﺣﻖ ﮐﯽ ﺷﺎﻩ ﻋﺸﻖ
ﺍﯼ ﺣﺴﯿﻦ ﺍﯼ ﯾﮑﻪ ﺗﺎﺯ ﺭﺍﻩ ﻋﺸﻖ
ﮔﺮ ﺗﻮ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺍﯼ ﻣﺤﺘﺮﻡ
ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﮐﺶ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻘﺘﺮﻡ
ﻏﻢ ﻣﺨﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮﺍﻡ
ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺑﺮ ﺟﻨﺲ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺗﻮﺍﻡ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﺕ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺎ
ﻣﺮﺣﺒﺎ ﺻﺪ ﻣﺮﺣﺒﺎ ﺧﻮﺩﻫﻢ ﺑﯿﺎ
ﺧﻮﺩ ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮐﺸﻢ ﻣﻦ ﻧﺎﺯ ﺗﻮ
ﻋﺮﺵ ﻭ ﻓﺮﺷﻢ ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺎ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﺗﻮ
ﻟﯿﮏ ﺧﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﯾﺎﺭ
ﺧﻮﺩ ﺑﯿﺎ ﻭ ﺍﺻﻐﺮﺕ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﯿﺎﺭ
ﺧﻮﺵ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺰﻡ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺑﻠﺒﻠﯽ
ﺧﺎﺻﻪ ﺩﺭ ﻣﻨﻘﺎﺭ ﺍﻭﺑﺮﮒ ﮔﻠﯽ
ﺧﻮﺩ ﺗﻮ ﺑﻠﺒﻞ ، ﮔﻞ؛ ﻋﻠﯽ ﺍﺻﻐﺮﺕ
ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺸﺘﺎﺏ ﺳﻮﯼ ﺩﺍﻭﺭﺕ
*******
ناصرالدین شاه شعر زیر را در وصف علی اکبر”ع”سروده است؛
ﺧﺮﻡ ﺩﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﺍﻧﻬﺎﺭ ﮐﻮﺛﺮ ﺍﺳﺖ
ﮐﻮﺛﺮ ﮐﺠﺎ ﺯ ﺩﯾﺪﻩ ﭘﺮ ﺍﺷﮏ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ
ﻧﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ ﻭ ﮐﺮﺑﺒﻼ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﻟﺮﺑﺎﺳﺖ
ﻧﺎﻡ ﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻟﺮﺑﺎﺗﺮ ﺍﺳﺖ
ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻗﺒﺮ ﻫﺮ ﺷﻬﯿﺪ
ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺗﺮﺑﺖ ﺷﻬﺪﺍ ﻣﺸﮏ ﻭ ﻋﻨﺒﺮ ﺍﺳﺖ
ﻫﺮ ﯾﮏ ﺷﻬﯿﺪ ﻣﺮﻗﺪﺷﺎﻥ ﭼﻬﺎﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺩﺍﺷﺖ
ﺷﺶ ﮔﻮﺷﻪ ﯾﮏ ﺿﺮﯾﺢ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻔﺖ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺳﺖ
ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﺳﺒﺒﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮔﻔﺖ
ﭘﺎﺋﯿﻦ ﭘﺎﯼ ﻗﺒﺮ ﺣﺴﯿﻦ ﻗﺒﺮ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﺳﺖ
ﭘﺎﺋﯿﻦ ﭘﺎﯼ ﻗﺒﺮ ﻋﻠﯽ ﺍﮐﺒﺮ ﺟﻮﺍﻥ
ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﯾﮏ ﺷﻬﯿﺪ ﭼﻮ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺍﻧﻮﺭ ﺍﺳﺖ
ﺑﺮﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﺮﻗﺪ ﯾﮏ ﭘﯿﺮ ﺟﻠﻮﻩ ﮐﺮﺩ
ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺭﻭﺍﻕ ﮐﻪ ﻧﺰﺩ ﯾﮑﯽ ﺩﺭ ﺍﺳﺖ
ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﺩﻡ ﺁﻥ ﮐﺎﯾﻦ ﻣﺰﺍﺭ ﮐﯿﺴﺖ؟
ﮔﻔﺘﺎ ﻧﻮﺭ ﺩﻭﭼﺸﻢ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﺍﺳﺖ
ﺩﺭ ﺟﻨﺐ ﻧﻬﺮ ﻋﻠﻘﻤﻪ ﺩﯾﺪﻡ ﯾﮑﯽ ﺷﻬﯿﺪ
ﮔﻔﺘﻢ ﭼﺮﺍ ﺟﺪﺍ ﺯ ﺷﻬﯿﺪﺍﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ؟
ﮔﻔﺘﺎ ﺧﻤﻮﺵ ﺩﺍﺭ ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺱ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻭ ﺍﺩﺏ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺍﺳﺖ
ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﯿﻤﻪ ﮔﺎﻩ ﻭ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﺑﮕﻮﺵ ﺩﻝ
ﺁﻧﺠﺎ ﻓﻐﺎﻥ ﺯﯾﻨﺐ ﻭ ﮐﻠﺜﻮﻡ ﺍﻃﻬﺮ ﺍﺳﺖ
ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺧﯿﻤﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﮐﺮﺑﻼ
ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻭﺻﺪ ﻏﻢ ﻭ ﻣﺤﻨﺖ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺍﺳﺖ
ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﺑﻪ ﺣﺠﻠﻪ ﺩﺍﻣﺎﺩ ﮐﺮﺑﻼ
ﺩﯾﺪﻡ ﻋﺮﻭﺱ ﻗﺎﺳﻢ ﺩﺳﺘﺶ ﺯ ﺧﻮﻥ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ
ﺭﻓﺘﻢ ﺯ ﮐﺮﺑﻼ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺗﺮﺑﺖ ﻋﻠﯽ
ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﻋﻠﯽ ﻋﺮﺵ ﺍﮐﺒﺮ ﺍﺳﺖ
ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻡ ﺑﻪ ﺻﺤﻦ ﻭ ﺳﺮﺍﯾﺶ ﺑﺼﺪ ﺍﻣﯿﺪ
ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﻠﭽﺮﺍﻍ ﻋﻠﯽ ﺳﺮﻭ ﮐﻮﺛﺮ ﺍﺳﺖ
ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻕ ﺷﺪﻡ ﻭﺍﺭﺩ ﺣﺮﻡ
ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻮﺡ ﻧﺒﯽ ﺟﺎﯼ ﺣﯿﺪﺭ ﺍﺳﺖ
ﭘﺮ ﻧﻮﺭ ﭼﺸﻢ ﻧﻮﺡ ﻧﺒﯽ ﺍﺯ ﻋﻠﯽ ﺑﻮﺩ
ﺍﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﻫﻢ ﺯ ﮐﺎﺗﺐ ﺍﺯ ﺧﺎﮎ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺳﺖ
ﺷﺎﻫﺎ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ (ﻧﺎﺻﺮﺩﯾﻦ) ﺑﺎﺩ ﭼﺎﮐﺮﺕ
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺍﺫﻥ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻄﻬﺮ ﺍﺳﺖ
(ﻧﺎﺻﺮ) ﭼﻮ ﺑﺮ ﻧﺠﻒ ﺑﺮﺳﯿﺪ ﻭ ﺑﮕﺮﯾﻪ ﮔﻔﺖ
ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﺷﺎﻡ ﭼﺸﻢ ﺍﻣﯿﺪﺵ ﺑﺪﯾﻦ ﺩﺭ ﺍﺳﺖ .
