محمد فلاحپیشه یکی از معلمان پیشکسوت است که در سال ۱۳۲۴ در یک خانواده کشاورز در انار متولد شد. وی تا پایان کلاس ششم ابتدایی را در مدرسه سعدی انار تحصیل کرد. فلاحپیشه سیکل اول دبیرستان را در دبیرستان نوبنیاد انار و امیرکبیر یزد به پایان برد.
این معلم پیشکسوت به مناسبت روز معلم در مصاحبهای با انارپرس گفت: “زمانی که محصل بودم، همیشه این آرزو را داشتم که روزی معلم شوم. شنیدم که دانشسرای کشاورزی اصفهان، تعدادی دانشآموز طبق امتحان می پذیرد. بنده در آن شرکت کردم و قبول شدم و مدت دو سال در آن دانشسرا به تحصیل مشغول بودم. هم دروس علمی و روش معلمی را تدریس میکردند و هم فن کشاورزی را یاد میدانند.”
فلاحپیشه افزود: “در سال ۱۳۴۲ به استخدام آموزش و پرورش در آمدم. بنا به تعهد در یکی از روستاهای بخش نیر شهرستان یزد به تدریس مشغول شدم و سپس به انار منتقل گردیدم. در سال ۱۳۴۶ ازدواج کردم که حاصل آن دو فرزند پسر و سه فرزند دختر میباشد. در همان سال در دبیرستان چهارم آبان انار به تدریس زبان انگلیسی پرداختم. سپس به معاونت و مدیریت مدرسه راهنمایی خیام نائل آمدم. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز در دبیرستان قدیری به تدریس ادبیات پرداختم و در سال ۱۳۷۲ هم بازنشسته شدم و اکنون به کار کشاورزی مشغول هستم.”
این معلم پیشکسوت درباره شیرین خاطره دوران معلمیاش گفت: “بهترین زمان شادیبخش اینجانب روزی بود که ابلاغ مدیری و آموزگاری روستای توران پشت بخش نیر را به دستم دادند. از خوشحالی در پوست خود نمیگنجیدم. با پای پیاده حدود شش فرسنگ را در حالی که وسایلم را با قاطر کرایهای حمل میکردم، پیمودم و از عشقی که به معلمی داشتم، احساس خستگی هم نمیکردم.
وی درباره تلخترین خاطره دوران معلمیاش نیز گفت: “بدترین دوران معلمی روزی بود که وقتی به دبیرستان قدیری رفتم، بدون اطلاع قبلی، حکم بازنشستگی را به من دادند و وقتی جویا شدم، گفتند وزارت آموزش و پرورش در سراسر کشور معلمان ۳۰ سال خدمت را بازنشسته کرده است. از این کار بسیار ناراحت بودم که نمیتوانم به شغل معلمی ادامه دهم. حدود ۱۵ روز در این ناراحتی به سر بردم تا اینکه مجلس مصوب نمود که بازنشستگان جدید میتوانند به کار خود ادامه دهند. با اشتیاق دو سال دیگر به خدمت مشغول بودم و با درخواست خودم دوباره حکم بازنشستگی را دریافت کردم.”
فلاحپیشه درباره مدارس قدیم انار (پیش از انقلاب) خاطرنشان کرد: “مدارس قدیم، دبستان پسرانه سعدی و دبستان دخترانه حافظ بود. دبیرستان نوبنیاد که ابتدا تا کلاس نهم (سیکل اول) دانشآموز داشت بعدا به علت کمی دانشآموز تعطیل گردید. چند سال بعد دبیرستان چهارم آبان تاسیس شد که بعدا به راهنمایی خیام تبدیل گردید”
این معلم پیشکسوت در پاسخ به این سوال که چه صحبت و توصیهای به معلمان و دانشآموزان دارید، گفت: “من کوچکتر از آن هستم که توصیهای نسبت به همکاران فهیم و متعهد فرهنگی انار داشته باشم و صحبت من برای ایشان مصداق زیره به کرمان بردن است. سخنم به دانشآموزان این است که علاوه بر دروس تئوری به کارهای عملی بپردازند تا در آینده جذب بازار کار شوند و فقط به مدرکگرایی و پشت میز نشینی فکر نکنند. چون کشور نیازمند افراد متخصص و مجرب است تا بتوانند بر قله ترقی و پیشرفت گام بردارند.”
وی افزود: “در پایان وظیفه خویش میدانم از پدر و مادرم که در زمان تنگدستی، امکان تحصیل را برای من فراهم نمودند و همسرم که همیشه در این سالها که مرا یاری نمود، یادی کنم. همچنین یاد معلمان ارزنده و برجسته خود چون زندهیاد حاج سیدجلیل موسوی و زندهیاد حاج داوود خواجه شریفی را که در پیشرفت تحصیلی اینجانب، نهایت کوشش و تلاش را داشتند، گرامی بدارم.”
فلاح پیشه این مصاحبه را با دو بیت شعر به پایان برد:
یک پدر بخشنده آب و گل است / یک پدر روشنگر جان و دل است
لیک اگر پرسی کدامین برترین / آنکه دین آموزد و علم یقین