روز ۱۰ محرم، سالرز وفات بشر حافی است. سایر مشهدی، شاعر و خطاط ملقب به «سایرا» که در قرن یازدهم هجری قمری زندگی میکرد، اصالتاً مشهدی و ساکن اصفهان بود. از وی «دیوان» شعری بر جای مانده است.
وی در این دیوان شعر میگوید: «عاقل به کنار آب تا پل میجست / دیوانه پابرهنه از آب گذشت»
دکتر ابراهیم باستانی پاریزی، استاد تاریخ معتقد است این بیت شعر به بشر حافی اشاره دارد.
باستانی پاریزی که بشر حافی مدفون در انار را «نیمه همولایتی» کرمانیان مینامد، در باره این بیت شعر نوشته است: «به روایت مجد خوافی، از قول احمد ابراهیم گوید: به دجله رسیدیم، کشتی نبود، بشر حافی پای بر روی آب نهاد و چون باد بگذشت. چون بدین طرف آمدم، در قدم وی (بشر) افتادم؛ بشر گفت: با کسی (این راز را) مگو که تازه به خسی رسیدهام.» کتاب “کجاوه ناهملنگ” صفحه ۴۵۲
بقعه بشر حافی مربوط به دوره ایلخانی (حدود ۷۰۰ سال قبل) است. این بقعه اول مهر ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۱۰۴۱۹ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
در گزارش ثبتی میراث فرهنگی درباره بشر حافی آمده است: «بشر حافی از افرادی است که معاصر با امام موسی کاظم (ع) بوده است و در اثر تذکر آن حضرت دچار دگرگونی شده و به همین جهت مورد احترام امام (ع) و شیعیان واقع شده است و چون تا آخر عمر با پای برهنه راه میرفته، لقب حافی گرفته است. از صحبتهای اهالی مناطق انار و حومه چنین برداشت میشود که بقعه فوقالذکر آرامگاه همان بشر حافی است که در راه زیارت امام هشتم در مسیر سفر خود به مرو در این محل دارفانی را وداع گفته است و در همین جا مدفون است.»
همچنین در کتاب جغرافیای وزیری که حدود ۲۰۰ سال قبل نوشته شده، در بخش مربوط به انار آمده است: «مزار بشر حافی که از اصحاب امام به حق ناطق جعفر صادق (ع) بود، آنجاست و بشر آباد مزرعه ای است که وقف بر مزار آن است.»