قنات تا سالها قبل تامینکننده اصلی آب در انار و مناطق اطراف بوده است. مردم انار درباره قناتها، اعتقادات جالبی داشتهاند. از جمله اینکه:
در انار مردم به ازدواج قناتها معتقد بودند، اعتقاد به نر و ماده بودن ابر و باد و خواهر و برادر و یا زن و مرد بودن ماه و خورشید ستارگان، آب و غیره.
مقنیهای انار معتقدند اگر پوست دست و پای مقنی هنگام کار در قنات زبر و خشن شده و ترک بخورد آب قنات نر و اگر پوست دست و پای مقنی نرم شود آب قنات ماده است.
هنگامی که در انار آب قناتی خشک میشد، برایش زن میگرفتند و زن بیوهای را پیدا میکردند که حاضر گردد زن قنات شود و مانند سایر عروسیها جشن بر پا میکردند.
عروس را بر اسبی سوار میکردند و با ساز و دهل و پایکوبان و رقص کنان او را بر سر قنات می بردند و پس از اینکه مقدمات عقد فراهم میشد، عروس خانم بله میگفت و پس از صرف شیرینی عروس به داخل آب قنات میرفت…