در جدول ۱ میزان کارگر مورد نیاز یک هکتار باغ پسته در طول یک سال بر واحد روز نفر آمده است.
با توجه به جدول ۱ مشخص می شود که به طور متوسط ۷۰ هکتار باغ پسته می تواند ۲۰ شغل دائمی سالانه ایجاد نماید. این در حالی است که همین مقدار (۲۵ میلیارد ریال) سرمایه گذاری در بخش صنعت، ۳۵ اشتغال دائمی ایجاد می کند. به عبارت دیگر، برای ایجاد یک شغل دائمی در کشت پسته در استان های دیگر بایستی ۱ میلیارد و دویست وپنجاه میلیون ریال سرمایه گذاری نمود. در حالی که برای ایجاد یک فرصت شغلی در بخش صنعت شهرستان انار تنها نیاز به ۷۱۴ میلیون ریال سرمایه است.
به عبارت دیگر، میزان اشتغال زایی بخش صنعت انار بیش از ۱ و نیم برابر میزان اشتغال زایی کشت پسته در سایر استان های کشور می باشد. این نکته را نیز بایستی اضافه نمود که اشتغال زایی ایجاد شده توسط بخش صنعت برای شهرستان انار مفید خواهد بود اما اشتغال ایجاد شده توسط کشت پسته در استان های دیگر، در سایر استان های کشور مورد استفاده قرار می گیرد. این مسئله از نظر ملی تفاوتی ایجاد نمی کند اما اگر به دید منطقه ای نگاه کنیم به نفع شهرستان انار خواهد بود که سرمایه های مازادش در بخش صنعت خود شهرستان هزینه شود.
بنابراین بهتر است به جای پراکندن سرمایه های خود در کل کشور، به تمرکز سرمایه در شهرستان انار توجه بیشتری شود. زیرا تمرکز سرمایه از گام های نخست رشد و توسعه اقتصادی است. همچنین بهتر است به جای اندیشیدن به منافع شخصی، کمی هم به منافع اجتماعی و اشتغال زایی جوانانی اندیشیده شود که سرمایه های مازاد فعلی به نوعی حاصل دسترنج پدران و اجدادشان می باشد. بد نیست در پایان، کمی هم در آیه زیر از قرآن کریم اندیشه کنیم:
(گروهی از پیروان ناآگاه پیامبران) کار خود را در میان خویش به پراکندگی کشاندند، و هر گروهی به راهی رفتند، هر گروه به آنچه نزد خود دارند شادمانند! (سوره مومنون، آیه ۵۳).
دکتر محمد عبدالهی عزت‌آبادی
