• امروز : جمعه - ۱۰ فروردین - ۱۴۰۳
  • برابر با : Friday - 29 March - 2024

دستور قضایی برای تخریب کوره‌های ذغال در شهرستان انار

  • 14 دی 1395 - 10:46
دستور قضایی برای تخریب کوره‌های ذغال در شهرستان انار

ابراهیم رزانی، سرپرست محیط زیست شهرستان انار با تائید مشکل این چاه زغال‌ها گفت: محیط زیست با توجه به حجم آلودگی مخالف فعالیت غیر قانونی این کوره ها است و در این خصوص بارها اخطار داده ایم.

وی در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر افزود: در آخرین مورد اقدام به پیگیری قضایی شده است و بخشی از این چاه ها به زودی تخریب خواهند شد.

رزانی خواستار همکاری مردم محلی در راستای عدم فروش چوب ها به این کوره ها شد و افزود: دود این کوره ها در نهایت به چشم مردم منطقه می رود و نباید زمینه فعالیت به این کوره ها مهیا شود.

خشکسالی و خشک شدن درختان پسته رفسنجان و انار بزرگترین ذخیره گاه صادرات غیر نفتی استان کرمان را بر لبه چاه های مملو از آتشی قرار داده است که درختان را دود می کند.

استان کرمان تا چندی قبل عنوان نخست تولید پسته در جهان را در اختیار داشت که هم اکنون به دلیل خشکسالی این عنوان از کرمان گرفته شده و پسته کاران فعال در کرمان نیز در حال انتقال سرمایه خود از استان هستند و سعی دارند باغ های جدید پسته را در دشت های استانهای دیگر گسترش دهند.

در حالی که آمریکا حالا رتبه نخست تولید این محصول را به عهده دارد که تعداد قابل توجهی از سرمایه گذاران ایرانی با حضور در دشت های ایالت های مرکزی آمریکا در حال توسعه کشت پسته هستند.

مرثیه باغ های پسته استان کرمان

در چنین شرایطی هر روز بر رقبای بالقوه ایران در زمینه تولید این محصول اضافه می شود و بازارهای بیشتری از چنگ تجار ایرانی خارج می شود و در مقابل خشکسالی در استان هر سال عرصه تولید پسته را تنگ تر می کند.

بسیاری از کشاورزان ترجیح می دهند باغ های کم بهره را خشک و آب را به باغ هایی اختصاص دهند که بیشترین میزان تولید را بر عهده دارند و این گونه است که باغ های پسته در شهرستانهای مختلف استان به خصوص رفسنجان و انار خشک می شوند و از بین می روند.

برداشت بی رویه ازآب های زیر زمینی در کرمان در حالی ادامه دارد که در سال جاری در این مناطق میزان بارندگی در مقایسه با سال گذشته تا ۹۰ درصد کاهش یافته است.

برداشت آب های زیر زمینی در این دشت ها موجب شده آب منطقه نیز شور شود و حتی نصب آب شیرین کن بر روی چاه ها نیز نتوانسته مشکل را حل کند و خود این آب شیرین کن ها نیز به دلیل ایجاد ضایعات به عاملی برای آلودگی محیط زیست تبدیل شده اند.

در چنین شرایطی کشاورزان ترجیح می دهند درختان خشک خود را به چاه های زغال و کوره هایی بسپارند که درختان را به زغال تبدیل می کنند.

این روزها اگر از رفسنجان به سمت یزد حرکت کنید در امتداد جاده در مسیر رفسنجان و انار که دوقطب اصلی تولید پسته در ایران هستند ستون های دود به چشم می خورد. داستان وجود کوره های زغال در رفسنجان هر چند سر دارازی دارد و موجب آلوده شدن هوای روستاهای اطراف شده است اما این روزها این پدیده در شهرستان انار هم تشدید شده است.

گفته می شود با افزایش تعداد چاه های زغال سوزی در شهرستان انار هم اکنون موارد بروز بیماری های تنفسی به دلیل دود سمی ناشی از این چاه ها در حال افزایش است.

هر چند وجود کوره های زغال در کنار باغ های پسته تا حدودی امری عادی است و در گذشته بعد از حرص درختان شاخ و برگ درختان به این کوره ها منتقل می شده است اما در حال حاضر به دلیل خشکسالی و از بین رفتن درختان بر تعداد این باغ ها نیز افزوده شده است.

کوره هایی که به صورت دائمی می سوزند

این چاه ها که ظرفیتی بین یک تا دو تن  چوب دارند به صورت چاهی شش تا هفت متری در زمین حفر می شوند و در انتهای کوره فضایی گسترده و خمره مانند ایجاد می شود و زغال ها در هر نوبت گاهی تا یک ماه در این کوره می سوزند تا در فرایندی زمان بر چوب ها تبدیل به زغال شوند.

در این مدت دود ناشی از کوره ها فضای روستاها و آبادی های اطراف را به شدت آلوده می کند، هر چند فعالیت این کوره ها و چاه ها زغالی غیرمجاز است اما اقدام موثری برای جابجایی و یا حذف این چاه ها نیز تا کنون انجام نشده است و هر از چند گاهی اداره محیط زیست بعد از پیگیری بسیار موفق می شود تعدادی از این کوره ها را تعطیل کند.

بسیاری از مردم این منطقه از دود ناشی از سوخت چوب‌های درختان پسته خصوصا در فصل زمستان در سال‌های اخیر به بیماری‌های تنفسی دچار شده اند که دلیل اصلی آن فعالیت همین چاه‌های زغالی سنتی است.

محمد مرتضوی یکی از باغداران پسته در شهرستان انار است که در این خصوص به خبرنگار مهر می گوید: هر سال بخش قابل توجهی از درختان به دلیل خشکسالی و بی آبی از بین می روند و کشاورزان برای اینکه بتوانند بخش کوچکی از ضرر خود را جبران کنند مجبور می شوند چوب ها را به کوره داران بفروشند.

این باغدار افزود: میزان سطح زیر کشت باغ های پسته هر سال کم تر می شود و کشاورزان هم ترجیح می دهند ریسک سرمایه گذاری در زمین هایی که آب ندارند را کاهش دهند، وقتی باغی دو سال به صورت پیاپی حتی یک بار هم سرآب نشود دیگر چیزی از آن باقی نمی ماند.

وی افزود: برخی از کشاورزان آب را با تانکر از مکان های دیگر به دشت ها می آورند که بسیار هزینه بر است و همه نمی توانند چنین هزینه ای را متقبل شوند و در نتیجه بخش قابل توجهی از سرمایه های موجود از بین می رود.

روستاییان و خرده مالکان قربانی سود جویی

یکی از روستاییان منطقه نیز در گفتگو با مهر اظهارداشت: معمولا روستاییان یا کارگر هستند و یاخرده مالک و در واقع از صنعت بزرگ پسته منتفع نیستند و تنها روزگار می گذرانند.

محمد اسماعیلی افزود: باغداران وقتی درختانشان خشک می شود آن ها را می سوزانند و هر بار که یک کوره روشن می شود تا یک یا دو ماه شعله های آتش ادامه می یابد تا زغال تولید می شود طی این مدت کوره به صورت مداوم فعال است و دود آن هم به چشم مردم منطقه می رود.

وی افزود: بارها به مسئولان مراجعه کرده ایم و اخطار داده ایم، اما کسی جلوی فعالیت این کوره ها که بدون مجوز فعال هستند را نمی گیرد.

وی از افزایش بیماری های تنفسی در روستاهای اطراف این کوره ها خبر داد و افزود: در تابستان خشکسالی امان ما را می برد و در زمستان کوره های زغال روشن می شوند.

وی از مسئولان شهرستان خواست در اسرع وقت جلوی آلودگی محیط زیست در منطقه را بگیرند.

به نظر می رسد آینده صنعت سود آور تولید پسته در استان کرمان حالا در پس دود سیاه کوره های زغال سازی در هاله ای از ابهام قرار گرفته است و خشکسالی و بی آبی های مکرر در استان کرمان وضعیت موجود را تشدید  می کند.

ثبت دیدگاه