• امروز : پنج شنبه - ۹ فروردین - ۱۴۰۳
  • برابر با : Thursday - 28 March - 2024

نیم قرن «چرخو ریسی» خانم سعیدی در انار

  • 02 بهمن 1395 - 20:35
نیم قرن «چرخو ریسی» خانم سعیدی در انار

خانم سعیدی ۶۶ ساله بیش از نیم قرن است که تجربه «چرخو ریسی» را دارد.

این بانوی اناری می‌گوید که از ۱۲ سالگی این کار را آغاز کرده است.

چرخو ریسی نام فرایندی است که با دستگاه چرخو،پنبه به نخ تبدیل می‌شود و با این نخ نیز گلیم بافته می‌شود.

«چرخو ریسی، گلیم‌بافی، قالی‌بافی، خورجین‌بافی و جوال‌بافی» بخشی از کارهای هنری او در این سال‌هاست.

خانم سعیدی می‌گوید که «عشق و علاقه به هنر و صنایع دستی» باعث شده که این کار را ادامه دهد.

کاربافی، لبافی، چرخ‌ریسی و اسی از جمله صنایع دستی سنتی و قدیمی در انار بوده که این روزها جز نام و خاطره‌ای از آن‌ها چیز دیگری باقی نمانده است.

مردم انار در قدیم در صنعت کاربافی، “سفره، جاوند، پارچه نخی و پارچه کرباس” تولید می‌کرده‌اند. مردم این منطقه با رنگ‌آمیزی پارچه‌های کرباس از آن‌ها برای تهیه لباس استفاده می‌کرده‌اند.

جاوند به پارچه‌های عمدتاً مربعی شکلی گفته می‌شد که داری ابعادی به اندازه دو متر در دو متر بودند و مردم انار از آن به عنوان «جا رختخوابی» استفاده می‌کردند.

صنعت کاربافی نشان می‌دهد که مردم این منطقه حتی در دوخت لباس از یک فرایند صنعتی استفاده می‌کرده‌اند.

در صنعت لبافی نیز گلیم، جوال و خورجین تولید می‌شده است. جوال که از پارچه‌های ضخیمی درست می‌شده، محل نگهداری گندم و آرد بوده است.

همچنین در گذشته‌ها در انار پنبه در سطح گسترده‌ای کشت می‌شده است که هنگام جمع‌آموری محصول نیز “کولک چینی” نام داشت. مردم برای تبدیل پنبه‌ها به نخ از دستگاه‌هایی به نام «چرخو» استفاده می‌کرده‌اند. این صنعت، چرخ‌ریسی نام داشته است. نخ‌های تولیدی نیز برای تهیه لباس یا چارقد استفاده می‌شده است. چارقد، روسری‌هایی سفید رنگ با ابعاد یک در یک متر بوده است که هنوز هم پیرزن‌ها از این نوع چارقدها استفاده می‌کنند.

اسی نیز نام چرخی برای تبدیل پشم حیوانات به نخ بوده است. با تبدیل پشم حیوانات به نخ، مردم این منطقه از آن‌ها برای تولید لباس‌‌های بافتنی، شال گردن و شال کمر استفاده می‌کرده‌اند. زنان از این نوع نخ‌ها، بخش رویی کفش را نیز می‌بافته‌اند.

ثبت دیدگاه