• امروز : جمعه - ۱۰ فروردین - ۱۴۰۳
  • برابر با : Friday - 29 March - 2024

چرا سود بالای بخش صنعت در شهرستان انار جلب نظر نمی‌کند؟

  • 02 دی 1392 - 0:01

چنانچه در مقاله گذشته مشخص شد، سود سرمایه‌گذاری در بخش صنعت شهرستان انار بیش از دو برابر سود سرمایه‌گذاری در تولید پسته در استان‌های دیگر است. شاید این مسئله در ابتدا اغراق‌آمیز به نظر بیاید اما کاملا صحیح است. علت بالاتر بودن بازده سرمایه‌گذاری در بخش صنعت شهرستان انار نسبت به سرمایه‌گذاری در کشت پسته در استان‌های دیگر کاملا واضح بوده و دلیل آن دیر بازده بودن کشت پسته است. این در حالی است که در ظاهر به نظر می رسد که کشت پسته سود آورتر است. مقایسه جداول ۱ و ۲ این مسئله را به خوبی نشان می‌دهد.

san-j1 san-j2

 چنانچه جدول ۲ نشان می دهد، منافع خالص سرمایه گذاری ۲۵ میلیار ریالی در بخش صنعت انار، سالانه ۳.۶ میلیارد ریال می باشد. این در حالی است که بر اساس نتایج جدول ۱، منافع خالص سالانه همین مقدار سرمایه گذاری در کشت پسته در سال های ۹ به بعد ۳.۱۳ میلیارد ریال است. آنچه که باعث ایجاد اشتباه می شود همین مقایسه نادرست است. افراد به باغات پسته باروری نگاه می کنند که دارای درآمد بالایی هستند اما به این نکته توجه نمی کنند که سرمایه گذاری در کشت پسته بعد از ۹ سال شروع به ایجاد درآمد می کند. این در حالی است که درآمد خالص سالانه پایین تر صنعت از سال دوم شروع می شود. همین مسئله باعث شده است تا نرخ بازده سرمایه گذاری در صنعت بیش از دو برابر نرخ بازده سرمایه گذاری در بخش کشاورزی سایر استان ها بدست آید. به عبارت دیگر، تنها نگاه به درآمدهای بالای فعلی افرادی که در سایر استان های کشور پسته کاری کرده اند کافی نیست بلکه بایستی هزینه ها و سرمایه گذاری این افراد در طول یک دهه عمر نیز مورد توجه قرار گیرد.

نکته دیگری که بایستی مد نظر قرار داد، توانایی سرمایه گذاری با استفاده از تسهیلات بانکی می باشد. هیچ بانک یا موسسه مالی حاضر نیست تا وامی را پرداخت نماید که باز پرداخت اقساط آن از سال ۹ به بعد شروع شود. به عبارت دیگر، یک سرمایه گذار در باغات پسته یا بایستی منبع درآمد دیگری داشته باشد و یا از کشت پسته صرف نظر نماید. این در حالی است که در بخش صنعت می توان از تسهیلات بانکی استفاده نموده و باز پرداخت اقساط وام را از سال دوم از محل درآمد صنعت شروع نمود. حال اشتباه محاسباتی که باعث عدم تمایل سرمایه گذاری در بخش صنعت می شود، عدم توجه به منابع درآمدی کشاورزان در زمان کشت پسته است. کشاورزانی که در حال حاضر باغدار پسته هستند، در ابتدای کار به زراعت و دامپروری مشغول بوده اند و درآمد حاصل از فروش محصولات دامی و زراعی خود را صرف انجام هزینه های پسته کاری نموده اند. برای مثال گروهی از کشاورزان اناری که در ابتدای دهه چهل اقدام به کشت پسته نموده اند، شروع محصول دهی باغات پسته آنها از اواسط دهه شصت بوده است. این افراد نمی توانستند به زندگی ادامه دهند مگر اینکه در کنار پسته کاری زراعت و دامپروری نیز داشته باشند. با این دوره طولانی هزینه کرد، باغات پسته این گروه تنها ۱۵ سال باردهی مناسب داشته و در اواخر دهه ۸۰ از بازدهی افتاده است. در حال حاضر نیز کشاورزان اناری که در سایر استان ها مشغول به کشت پسته هستند از درآمدهای پسته در شهرستان انار برداشت نموده و یا شغل های دیگری چون تجارت دارند و از محل درآمد آن، صرف هزینه های کشت جدید پسته می نمایند. لذا افرادی که دارای هیچ منبع درآمدی نمی باشند به هیچ وجه امکان سرمایه گذاری در کشت پسته را ندارند. این در حالی است که با دریافت تسهیلات بانکی می توانند در بخش صنعت سرمایه گذاری کنند.

به طور خلاصه می توان گفت که علی رغم سود بالای بخش صنعت در شهرستان انار، عامل اصلی عدم تمایل به سرمایه گذاری در این بخش، مقایسه نادرست آن با بخش کشاورزی و کشت پسته است. این در حالی است، که اگر این مقایسه به درستی انجام شود، سرمایه گذاری در بخش صنعت، سود آورتر خواهد بود. به عبارت دیگر، دیدن کامیون های پسته ی اکبری ۲۰ دانه که در شهریور ماه و مهرماه هرسال از شهرستان ها و استان های دیگر به انار می آیند و ندیدن هزینه های سال های گذشته و عمر رفته، عشق پسته را زنده و بی میلی به صنعت را بیشتر می کند. در صورتی که اگر هزینه ها و منافع با هم دیده شوند، بخش صنعت سرافرازتر خواهد بود. این بدان معنا نیست که پسته کاران عزیز از تماشای زیبایی بازگشت کامیون های پسته خود لذت نبرند، چنان چه خداوند در آیات زیر می فرماید، این حق آنان است، اما نکته این است که دیگران به جای حسرت خوردن، تماشای زیبایی های نعمت های دیگر خداوند را پیشه خود کنند. بخش صنعت در شهرستان انار می تواند جایگزین مطلوبی در این خصوص باشد.

 “‏و چهارپایان (چون گاو و شتر و بز و گوسفند) را آفریده است که در آنها برای شما، وسیله گرما (در برابر سرما، از قبیل پوشیدنی و گستردنی ساخته از پشم و مویشان) و سودهائی (حاصل از نسل و شیر و سواری و غیره) موجود است و از (گوشت) آنها می‌خورید (و در حفظ حیات خود می‌کوشید).‏ ‏و برایتان در آنها زیبائی است بدان گاه که آنها را ( شامگاهان از چرا ) باز می‌آورید و آن گاه که آنها را (بامدادان به چرا ) سرمی‌دهید (سوره نحل آیات ۵ و ۶).”

دکتر محمد عبدالهی عزت‌آبادی

ثبت دیدگاه