حاجیه فاطمه نقیب احمدی همسر مرحوم حاج حسین خان میرزایی هزینه فیش عمره خود را به امور درمانی بیمارستان انار اهدا کرد. همچنین یک بانوی دیگر اناری که خواست نامش محفوظ بماند یک حلقه النگوی طلا که نذر بیمارستان کرده بود به حجت الاسلام شیخ علی گنجی پور تحویل داد.
شیخ علی گنجی با آرزوی رحمت و مغفرت برای اموات و گذشتگان این دو بانوی مکرمه و تشکر از اقدام شایسته و به جای این بزرگواران اظهار امیدواری کرد به مصداق آیه شریفه ” دعاه الناس بغیر السنتکم” با فعل و عمل و نه با زبان به یاری همنوعان بیمار خود بشتابیم.
وی افزود: جامعه امروز خط شکنانی را می طلبد که در عرصه نذر و فیش های عمره به نو اندیشی و بازنگری و عمل مطابق با ضرورت های اجتماعی با توجه به کینه توزی های فعلی پدر خوانده تروریست های آل سعودی روی بیاورند.
گنجی گفت: وقتی اقدام مثبت این دوبانوی اناری را دیدم، به یاد سه همشهری افتادم؛ نفر اول که با میلیاردها تومان نقدینگی بانکی حاضر نشد یک نسخه برگ سبز هزارتومانی به بیماران دیالیزی و سرطانی اهدا کند و از دنیا رفت که خدایش بیامرزد و ارثش تقسیم شد که قرآن مجید فرمود:”تاکلون التراث اکلا لما” یعنی ارث را می خورید چه خوردنی!!
و نفر دوم که علی رغم سپرده های بلند مدت و کوه قامت در بانک های انار و یزد و هزاران کیلو پسته که به صورت یکساله فروخته است، یک ریال به بیمارستان نپرداخت و هنوز منتظر مانده تا ولیعهد عربستان کوتاه بیاید تا وی به عمره بیست و یکم برود در حالی که خوب می داند کفن، شلوار شیش جیب نیست، و عمره های پشت سرهم بهشت دِزاشیب!!
و نفر سوم هم که متاسفانه با ثروت های متنوع و ریال ها و دلار های خیره کننده اش علی رغم اصرارهای مکرر من نتوانست با وجدانش کنار بیاید و هزینه عمل جراحی یک بیمار فقیر اناری را که در آستانه کور شدن چشمانش بود بپردازد و در کمال تعجب یک جوان غیرتمند این هزینه را به طور کامل پرداخت و این بیمار را از خطر کور شدن قطعی نجات داد.
شیخ علی گنجی با نقل خاطره ای از مفسر بزرگ قرآن حاج آقای قرآئتی گفت: ایشان در شهر مکه و در بعثه مقام معظم رهبری می فرمودند، از یک بانوی تهرانی پرسیدم حاجیه خانم، چند بار به عمره آمدی؟ جواب داد با این بار بیست و پنج مرتبه!! پرسیدم هزینه جهیزیه چند نوعروس را پرداختی؟ جواب داد هیچی!! گفتم همه عمره ها کشکه!!
کعبه یک سنگ نشانی است که ره گم نشود حاجی احرام دگر بند ببین یار کجاست؟
گنجی افزود: هستند اشخاصی که بال بال زدن هم نوعان بیمار و محتاج خود را می بینند، گنج قارون هم دارند و می گویند دلمان نمی آید مرغی را سر ببریم، بر داعش هم لعنت می فرستند!! اما بی اعتنا به بعضی سرطانی ها و دیالیزی ها که در حال جان کندن هستند خود را به کری و کوری زده و بیخیال از جاده بی اعتنایی رد می شوند. این الوجدان!!
گنجی در پایان گفت: خداوند تعالی به هیچ احدی چک سفید امضا و یا تعهد محضری نداده است. خوب بیندیشیم و قدری فکر کنیم شاید پرونده بعدی شیمی درمانی و یا دیالیز، پرونده مفتوحه من ویا خدای نکرده شما باشد.
ای صاحب کرامت شکرانه سلامت روزی تفقدی کن درویش بینوا را
