این افراد، معتقدند که کاهش برداشت از سفرههای آب زیر زمینی باعث طولانیتر شدن عمر این منابع شده و منافع اجتماعی بلندمدت را به ارمغان می آورد.
در مقابل، اقلیت ۳۰ درصدی وجود دارد که با سیاست حفاظت از منابع آب مخالف بوده و هدف حداکثر نمودن منافع شخصی در کوتاه مدت را دنبال میکنند. این افراد با سه ویژگی خاص، همواره باعث شدهاند تا حرف خود را به کرسی نشانده و باعث تخریب این منابع شوند.
نخست اینکه این افراد، از گروههای پر هیاهوی جامعه هستند. با صدای بلند حرف میزنند و با تطمیع و ارعاب به دنبال اجرای اهداف خود هستند. این در حالی است که گروه اکثریت که انسانهایی قانونمند و ساکت میباشند معمولا حوصله درد سر را نداشته و در مقابل این افراد کوتاه میآیند.
ویژگی دوم این گروه اقلیت این است که خود را افرادی متفکر، توسعه یافته و همگام با تکنولوژی روز میدانند. این گروه پر هیاهو، گروه اکثریت را افرادی کم سواد، کمتر توسعه یافته و ترسو میدانند که هیچ از تکنولوژی پیشرفته اطلاع ندارند. تکنولوژی که به قول خودشان در آینده کمبود آب را جبران کرده و جای هیچ نگرانی نیست و بایستی با آخرین توان منابع آب را استفاده کرد.
ویژگی سوم این گروه اقلیت این است که معمولا خود را دلسوز جامعه دانسته و به فکر گروه اکثریت میدانند. این افراد معتقدند که به فکر خودشان نبوده و فقط دلشان به افراد بیچاره میسوزد و میخواهند با افزایش برداشت از منابع آب، زندگی این افراد را تضمین نمایند.
گروه اقلیت پر هیاهو در بیشتر مراکز تصمیمگیری در مورد آب حضور داشته و حرف آخر را میزنند. این مراکز از کوچکترین، چون جلسات حساب و کتاب دورهای چاههای آب گرفته تا ادارات دولتی، مراکز تصمیمگیری محلی و حتی شوراها در سطح ملی حضور دارند. در همه مراکز نیز با همان روش قلدر مآبانه حرف خود را به کرسی نشانده و هدف برداشت بیش از اندازه از منابع آب را به پیش بردهاند.
بدین ترتیب میتوان گفت که یکی از گامهای اساسی در جهت حفاظت از منابع آب، حذف و یا تضعیف دیدگاه این گروه اقلیت در تصمیمگیریهای مربوط به منابع آب میباشد. این گروه باید تنها به اندازه وزن خود در جامعه حق اظهار نظر داشته باشند.
برای این منظور، دولت و گروه اکثریت بایستی اقداماتی در این خصوص به انجام برسانند. دولت و ادارات دولتی بایستی بر اساس نظرات اکثریت کشاورزان تصمیمگیری نمایند. اکثریت کشاورزان نیز آنهایی نیستند که مدام به دنبال کسب رانت در ادارات دولتی پرسه میزنند، بلکه کشاورزان واقعی در مزارع و باغات به سر برده و شاید تمام عمرشان یک بار نیز به ادارات دولتی سر نزنند.
علاوه بر این، دولت نبایستی از هیاهوی این گروه اقلیت ترسی داشته و با قاطعیت به دنبال اجرای قانون برداشت از منابع آب باشد. صدای این گروه اقلیت، صدای همه مردم نیست و به راحتی میتوان آن را خاموش کرد. مطمئنا خاموش کردن صدای این گروه اقلیت، به دنبال خود رضایت مردم را به همراه خواهد داشت. مردمی که در اکثریت قرار داشته و میخواهند خود و نسلهای آینده با آرامش در سرزمین اجداد خود زندگی کنند. بنابراین منابع آب را نه تنها برای امروز خود بلکه برای فردای خود و فرزندان خود میخواهند.
اکثریت مردم نیز بایستی وظیفه خود را به خوبی به انجام برسانند. وظیفه آنها این است که گوشهگیری را کنار گذاشته و در صحنههای تصمیمگیری مربوط به آب حاضر شوند. گروه اکثریت بایستی بدانند که داد و بیدادهای گروه اقلیت پرهیاهو هیچ پشتوانهای نداشته و به راحتی قابل خاموش کردن است. لذا ترسی در این زمینه به دل راه ندهند. علاوه براین، گروه اکثریت بایستی بدانند که دادن سرنوشت خود به دست گروهی کوچک و قلدر، از نظر عقل و شرع پذیرفتنی نیست.
سوره بقره، آیات ۲۰۴ و ۲۰۵:
“بعضى از مردم، گفتارشان در زندگى دنیا مایه اعجاب تو مى شود; (در ظاهر، اظهار محبّت شدید مى کنند) و خدا را بر آنچه در دل دارند گواه مى گیرند. در حالى که آنان، سرسخت ترین دشمنانند. (نشانه آنها، این است که) هنگامى که روى بر مى گردانند (و از نزد تو خارج مى شوند)، در راه فساد در زمین، کوشش مىکنند، و زراعتها و چهارپایان و انسانها را نابود مى سازند; (با این که مىدانند) خدا فساد را دوست نمىدارد.”
دکتر محمد عبدالهی عزتآبادی