خانم سارا ناجی که متولد انار است، دورههای ابتدایی (مدرسه شهید اسماعیلینیا)، راهنمایی و دبیرستان را در انار تحصیل کرده و پس از آن دوره پیشدانشگاهی را در پیشدانشگاهی حضرت زینب (س) تهران گذرانده است
وی فارغالتحصیل رشته مهندسی منابع طبیعی از دانشگاه آزاد تهران شمال است.
خلبان ناجی، دورههای خلبانی را در «مرکز آموزش فنون و خدمات هوایی کشور» و هواپیمایی «آرتا کیش» فرا گرفته است و حدود یک سال است که دورههای آموزشی را به پایان برده و مدرک IR را اخذ کرده است.
انارپرس با خانم ناجی که یکی از نخبگان موفق اناری است، مصاحبهای انجام داده که متن کامل آن در زیر آمده است:
خانم ناجی، چه شد که رشته خلبانی را انتخاب کردید؟
من زمانی که سنم پایین بود، به دو رشته علاقه داشتم. یکی خلبانی و یکی هم پزشکی. در مورد خلبانی فکر نمیکردم که در ایران خانمها بتوانند خلبان شوند. بعدا زمانی که کلاس اول راهنمایی بودم، متوجه شدم که در ایران، خانمها هم میتوانند آموزش خلبانی ببینند و بر همین اساس تصمیم گرفتم در رشته خلبانی تحصیل کنم. برای همین یک سری تحقیقات انجام دادم تا متوجه شوم کجا و چه دانشگاههایی این رشته را آموزش میدهند.
به خاطر دارید اولین پروازتان چه سالی بوده است؟
اولین پرواز آموزشی من سال ۱۳۸۱ بود.
اولین پروازتان به عنوان خلبان چه زمانی بوده است؟
سال ۱۳۸۷ بود که تنها و به صورت پرواز solo به مقصد زنجان رفتم.
پرواز solo چیست؟
پرواز solo پروازی است که فرد برای نخستین بار تک و تنها پرواز میکند و هیچکس کنار دستش نیست.
برخورد مسافران با خلبانان زن چگونه است؟
من چون هنوز دارم مراحل آموزشی را طی میکنم، برخورد مستقیمی با مسافران ندارم. درست است که ما مدرک را میگیرم اما مرتب باید دورههای آموزشی را فرا بگیریم تا به عنوان خلبان مسافربری پرواز کنیم. البته الان دورههای آموزشیام کاملا به پایان رسیده است.
به عنوان خلبان هواپیمای مسافربری هم پرواز داشتهاید؟
بله
در چه مسیرهایی پرواز داشتهاید؟
زنجان، همدان، اصفهان و اراک.
در ایران چه تعداد خلبان زن داریم؟
در حال حاضر خوشبختانه تعداد دانشجویان خلبان زن زیاد شدهاند و در کل ایران حدود ۵۰ خلبان زن داریم که البته از میان این ۵۰ خلبان زن فقط چند نفر مشغول پرواز هستند که دو نفرشان در هواپیمایی ماهان، یک نفر در هواپیمایی آسمان و یک نفر هم در هواپیمایی صنعت نفت است. من هم دارم تلاش میکنم که اگر خدا بخواهد پنجمین نفر باشم.
اگر به گذشته برگردید و قرار باشد دوباره حرفه آیندهتان را انتخاب کنید، آیا باز هم خلبانی را انتخاب میکنید؟
خلبانی را خیلی دوست دارم ولی سعی میکنم این بار در کنار خلبانی، رشته پزشکی را نیز دنبال کنم. در حال حاضر در کنار خلبانی، دوره منابع طبیعی را هم گذراندهام ولی تلاش میکردم به جای منابع طبیعی، در پزشکی تحصیل کنم.
کار خلبانی چه سختیهایی دارد؟
در هر شغلی یک سری محدودیتها وجود دارد اما در این شغل محدودیتها بیشتر است. باید استراحت کافی باشد، از نظر تغذیهای خیلی باید مراقب بود، از نظر وزنی باید مراقب بود وزن کم و زیاد نشود، داروی خاصی نباید مصرف کرد، مراقب چشمها باید بود که مشکلی ایجاد نشود و محدودیتهای دیگر. اگر هم کوچکترین مشکلی برای سلامتیمان پیش بیاید تا مدتی اجازه پرواز نخواهیم داشت.
خاطرهای شیرین از پرواز دارید؟
فکر میکنم شیرینترین خاطره همان لحظهای است که اولین پرواز را انجام میدهیم. اولین باری که تنها پرواز کردم، در یک فصل زمستانی در فرودگاه پیام بود. هوا خیلی سرد بود. زمانی که من از اولین پروازم برگشتم، همکلاسیهایم سطلهایی پر از آب سرد، برف و خاک و… رویم ریختند.
اما با وجود سردی، خیلی هم شیرین بود، چون پرواز سولویی (solo) به دانشجو خیلی اعتماد به نفس میدهد.
به کسانی که میخواهند وارد رشته خلبانی شوند، چه توصیهای دارید؟
این رشته، رشته بسیار سختی است، نه اینکه بگویم کسی نمیتواند وارد این رشته شوند، بلکه همه میتوانند وارد این رشته شوند. ما ۲۰ نفر در یک کلاس بودیم که فقط سه نفرمان توانستیم مدرک IR بگیریم، یعنی ۱۷ نفر نتوانستند. تا یک مقطعی میآیند بالا اما نمیتوانند آن را به پایان برسانند.
کسی که میخواهد وارد این رشته بشود، باید علاقه داشته باشد و واقعا عاشق این رشته باشد .
آیا با همشهریانتان در انار سخن خاصی دارید؟
آرزو میکنم که همیشه صحیح و سالم و موفق باشند.
از اینکه وقتتان را در اختیار ما قرار دادید، تشکر میکنیم
خواهش میکنم