۱۲ نظر
۲۴ خرداد ۱۳۹۴ - ۷:۴۰
در تعدادی از آیات قرآن، انسان را به دوستی با طبیعت و موجودات ساکن در زمین تشویق کرده است. دوستی و همتا دانستن آنها باعث می شود تا انسان برای آنها حقی قائل شده و از آزار و اذیت و نابودی آنها جلوگیری نماید.
قرآن تمام موجودات این عالم را امت هایی مانند انسان می داند که قابل احترام بوده و دارای حق هستند. به عبارت دیگر هرچند که خداوند تمام موجودات را مسخر انسان و تحت فرمان و تسلیم وی می داند اما به او اجازه بی احترامی و آزار و اذیتشان را نمی دهد. بنابراین با بیان این مسائل به انسان به عنوان خلیفه خود در روی زمین راه و روش حفاظت از منابع طبیعی را یاد می دهد.
به عبارت دیگر خداوند در کتاب قرآن دستورات لازم را برای حفاظت از کتاب هستی خود را می دهد. همانطور که قرآن دارای آیات است، کتاب آفرینش الهی نیز دارای آیاتی می باشند. آیات این کتاب تک تک موجودات و خلایق می باشند.
همانطور که جابجایی و یا حذف یک آیه و یا حتی یک حرف از قرآن جایز نبوده و گناهی نا بخشودنی است، جابجایی و تغییر آیات آفرینش نیز به شدت منع شده است. لذا حفاظت و نگهداری از منابع طبیعی و موجودات زنده و غیر زنده جهان هستی و جلوگیری از تغییر در نظم و کارکرد آنها به انسان به عنوان خلیفه خدا واگذار شده است. لذا مصرف و استفاده از این موجودات تحت تسلیم بایستی به نحوی باشد که تغییری در حیات کلی آنها به وجود نیاورده و پایداری آنها را برای نسل آینده تضمین کند.
با توجه به اصل قرآنی فوق که از پیشرفته ترین اصول علمی توسعه پایدار می باشد، انسان بایستی فعالیت های خود را طوری تنظیم نماید که کمترین تغییر را در طبیعت ایجاد کند. این در حالی است که انتقال بین حوضه ای آب، بیشترین تغییرات را در طبیعت ایجاد کرده و اثرات زیست محیطی مخربی را به دنبال دارد.
انتقال بین حوضه ای آب با به هم زدن محیط زیست مبداء، مقصد و مسیر انتقال آب، زندگی جنبندگان روی زمین که به گفته قرآن امت هایی مانند ما هستند را در معرض خطر قرار می دهد. این در حالی است که این پدیده هم از نظر قرآن و هم از نظر علم، غیر قابل قبول است. در مقابل، به جای انتقال آب، می توان استفاده از آب کم موجود را بهینه کرده و یا به محل پر آب مهاجرت نمود. به طوری که کمترین تاثیر سوء زیست محیطی بر جا گذاشته شود.
سوره انعام، آیه ۳۸
“هیچ جنبنده اى در زمین، و هیچ پرنده اى که با دو بال خود پرواز مى کند، نیست مگر این که امّتهایى همانند شما هستند. ما هیچ چیز را در این کتاب، فروگذار نکردیم; سپس (همگى) به سوى پروردگارشان محشور مى گردند.”
دکتر محمد عبدالهی عزت‌آبادی