۶ نظر
۳۱ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۹:۵۹
در آیات متعددی از قرآن به تنوع در مصرف نعمت های الهی امر شده است. به عبارت دیگر انسان را از اینکه خود را در مصرف بعضی از نعمت های الهی محدود کرده و از مصرف نعمت های گسترده خدایی خود داری نماید منع نموده است. به طور کلی می توان گفت که تنوع بخشیدن به نعمت های مورد استفاده از اصول مورد تاکید در قرآن است. به عبارت دیگر از طرفی تنوع بخشی را برای استفاده بیشتر و بهره وری بالاتر بیان می کند و از طرف دیگر به منظور جلوگیری از تخریب طبیعت و توسعه پایدار مسئله را مطرح می نماید.
دومین نکته مورد توجه آیات قرآن، ممنوعیت تقلید از گذشتگان و استفاده از تکنولوژی های قدیمی و توسعه نیافته است. به عبارت دیگر با شناخت انواع تولیدات گیاهی و حیوانی و پی بردن به نیاز های آبی و تغذیه ای آنها و استفاده از دانش و تکنولوژی روز می توان با استفاده کمتر از منابع طبیعی و بهویژه آب، رفاه اقتصادی را افزایش داد. این در حالی است که تاکید بر محصولاتی که توسط نسل های گذشته استفاده می شده اند و به کار گیری از روشهای مورد توجه آنها، چیزی جزء اتلاف منابع را به دنبال ندارد. زیرا اولا گذشتگان به علت فراوانی منابع معمولا به سمت گیاهان و حیوانات با نیاز آبی بالاتر رفته اند. این در حالی است که با افزایش جمعیت و محدود شدن منابع و بویژه آب استفاده از تنها این محصولات امکان پذیر نبوده و بایستی به سمت تنوع بخشیدن به محصولات و به کارگیری محصولاتی که نیاز آبی کمتری دارند راه حل مناسبی به نظر می رسد. همچنین به کار گیری تکنولوژی های گذشتگان که اتلاف کننده منابع بسیاری بوده اند به بهانه تقلید از گذشتگان نیر باعث اتلاف منابع خواهد شد.
به طور خلاصه، می توان گفت که یکی دیگر از راه های ارائه شده توسط قرآن برای کنترل برداشت از منابع و بهویژه آب، تنوع بخشیدن به محصولات و افزایش بهره وری استفاده از آب می باشد. به عبارت دیگر حرکت به سمت استفاده از محصولاتی که آب کمتری استفاده می کنند و همچنین استفاده از تکنولوژی هایی که استفاده از آب برای محصولات رایج را نیز افزایش می دهد. بدین ترتیب ضمن تولید بیشتر و رفاه بالاتر، مصرف آب کمتری ایجاد می کند. به عبارت دیگر، همواره راه حل اصلی افزایش عرضه نبوده بلکه کنترل تقاضا نیز بایستی مورد توجه قرار گیرد.
سوره المائده، آیه ۴
“از تو سؤال مى کنند چه چیزهایى براى آنها حلال شده است؟ بگو: «هر آنچه پاکیزه است، براى شما حلال گردیده; و سگهاى شکارى تعلیم یافته که از آنچه خداوند به شما یاد داده است به آنها تعلیم داده اید از آنچه براى شما (صید مى کنند و) نگاه مى دارند، بخورید; و نام خدا را (به هنگام فرستادن آنها) بر آن ببرید; و از (نافرمانى) خدا بپرهیزید که خداوند سریع الحساب است.»”
دکتر محمد عبدالهی عزت‌آبادی