۱۶ نظر
۴ شهریور ۱۳۹۴ - ۱۴:۳۵
نوشته زیر یک داستان است:
یکی از پسته کاران شهرستان انار وارد منزل می‌شود. این پسته کار که علاوه بر باغات پسته در شهرستان انار، مالک باغات پسته زیادی در سایر شهرستان‌ها شامل هرات، فیض آباد، شاهرود و… است، به محض ورود به منزل، متوجه می‌شود که پسرش سرگرم گوشی موبایل خود است.
او که پس از یک مسافرت طولانی، خسته و ناراحت به منزل بر می‌گردد، با دیدن این صحنه، عصبانی می‌شود. سر پسر خود فریاد می‌کشد و می‌گوید: چرا اینقدر سرگرم این موبایل شده‌ای؟
به محض اینکه این جمله به گوش پسر خورد، یاد گفتگوی چند روز قبل پدرش با چند پسته کار دیگر افتاد. در آن گفتگو، پسته کاران پس از برشمردن دردسرهای پسته کاری و هزینه‌های بالا و سود دهی پایین، به این نتیجه رسیدند که انسان باید سرگرم باشد و ما برای سرگرمی مجبوریم پسته کاری کنیم و چون در منطقه خودمان آب تمام شده است به سایر مناطق می‌رویم.
در این هنگام، پسر در جواب پدرش گفت: مگر سرگرمی کار بدی است؟ شما خودتان گفتید که برای سرگرمی پسته کاری می‌کنید. پدر گفت، این با آن متفاوت است. پسر در جواب گفت: بله می‌دانم متفاوت است. سرگرمی من با موبایلم به کسی آسیب نمی‌رساند ولی سرگرمی شما و دوستان کشاورزتان، منابع آب زیر زمینی را به نابودی می‌کشاند.
در حالی که پدر به شدت عصبانی شده و بر سر پسرش فریاد کشید، پسر ادامه داد: شما حق ندارید برای سرگرم شدن، سرنوشت نسل‌های آینده را با خطر مواجه کرده و منابع طبیعی را نابود کنید. شما که به موبایل بازی ما، ژل موی سر ما، خط ریش ما و… که همه برای سرگرمی انجام می‌شود، گیر می‌دهید، چرا سرگرمی‌های ویرانگر خود را از یاد برده‌اید؟ خط ریش من زیانش برای جامعه بیشتر است یا سرگرمی زیانبار تخریب منابع آب توسط شما؟ بازی من با ریش خودم، که اختیارش را دارم، زیانبار‌تر است یا بازی شما با ریشه جامعه؟ پدر که توقع شنیدن این حرف‌ها را نداشت، فشار خونش بالا رفته و سکته کرد.
حادثه مذکور برای اولین بار اتفاق نیفتاده و برای آخرین بار هم نخواهد بود. چنین حوادثی بار‌ها و بار‌ها و با کیفیت‌های متفاوت اتفاق افتاده است. مطمئنا هیچ انسان منصفی این نحو سخن گفتن یک پسر با پدر را تایید نمی‌کند. همچنین هیچ فردی سرگرمی‌های افراطی و زیانبار جوانان با موبایل و تبلت را قابل قبول نمی‌داند. ولی یادمان باشد که رطب خورده، نمی‌تواند منع رطب کند.
اگر خودمان سرگرم کارهای خطرناکی چون تخریب منابع آب شده‌ایم و تنها دلیل این تخریب را سرگرمی می‌دانیم، نمی‌توانیم فرزندانمان را از سرگرمی با موبایل و تبلت منع کنیم. یادمان باشد که سرگرمی تخریب منابع آب بسیار زیانبار‌تر از سرگرمی با تبلت و موبایل است.
یادمان باشد که ما اجازه نداریم به منظور سرگرمی، به جان طبیعت بی‌افتیم و آن را تخریب کنیم. کمی انصاف هم خوب است.