هفتهنامه سمنگان هفته گذشته در مطلبی، مواردی را در مورد انارپرس و سردبیر آن مطرح کرده که لازم است به آن پاسخ داده شود.
یکم- خبرنگار سمنگان در این مطلب با عنوان “وقی حامی، شاکی میشود”، چندین بار تلاش کرده تا ابتدا به “تحقیر” انارپرس بپردازد و سپس به سراغ انتقاد از این رسانه برود. از جمله عباراتی که در مورد انارپرس و سردبیر آن در سمنگان چاپ شده، این است : “پرداختن به این مسائل را در نه شأن سمنگان، نه خود و نه مخاطبان نشریه میدانم که وقت و انرژی خود را صرف یاوهگوییهای کسی کنم…که در یک سال گذشته از هیچ تلاشی برای بدنام کردن شهرستان دریغ نورزیده است.”
پاسخ انارپرس: شرط نخست “نقد، گفتوگو و دیالوگ” رعایت ادب، احترام و لوازم آن است. هفتهنامه سمنگان اما این پیششرط ها را رعایت نکرده و در همان ابتدای نقد انارپرس به روشی غیراخلاقی دست زده و سردبیر انارپرس را “یاوهگو” نامیده است.
خطاب به هفتهنامه سمنگان اعلام میکنیم این ادبیات را هر چه بتوان نامید، ادبیات گفتوگو و نقد نمیتوان خواند. شما را به رعایت حداقلهایی از ادب فرا میخوانیم و میگوییم “ادب مرد به ز دولت اوست.”
ظاهرا فراموش کردهاید دوره آقای احمدینژاد که بارها مخالفان و منتقدانش را با ادبیات “تحقیرآمیز” مورد خطاب قرار میداد، به پایان رسیده است.
علاوه بر این، هفتهنامه سمنگان بارها اعلام کرده که نقدکردن انارپرس را در شأن خود نمیداند. شما که شأنتان اینقدر بالاست، چرا وقت خود را صرف انارپرس میکنید که از نگاه شما شأن پایینی دارد یا اساسا فاقد شأن و جایگاه است؟ همین پرداختنهای مکرر و مطالب تخریبی که علیه انارپرس در هفتهنامه سمنگان منتشر میشود، به خوبی نشاندهنده نگرانی مدیران این نشریه از جایگاه انارپرس در بین مردم است.
در مورد جایگاه “انارپرس” در شهرستان انار، همین بس که بدانید انارپرس در روز بدون احتساب بازدیدهای تکراری مخاطبان، به طور میانگین بیش از چهار هزار بازدیدکننده دارد.
سمنگان میگوید سردبیر انارپرس در یک سال گذشته از هیچ تلاشی برای بدنام کردن شهرستان انار فروگذاری نکرده است. آیا انعکاس مشکلات شهرستان انار در رسانههای کشوری از جمله “مشکلات مردم انار به دلیل نداشتن بیمارستان، مشکلات کمربندی، تخریب آثار تاریخی، اثرات مخرب سموم کشاورزی بر روی محیط زیست و افزایش بیماریهای سرطانی و…” بدنام کردن شهرستان انار است؟
شاید منظور سمنگان گزارشهایی باشد که سردبیر انارپرس درباره برخی تصمیمات و سخنان مسئولین شهرستان انار در رسانههای کشوری منتشر کرده است. از جمله “ممنوعیت مراسم برگزاری ترحیم خودکشیکنندگان در امامزاده، ضرب و شتم دانشآموزان در مدارس، سخنان بحثبرانگیز امام جمعه و استفاده از کلمه دی..ث در خطبه نماز جمعه و…”.
انعکاس این خبرها و گزارشها دقیقا بر اساس اصول حرفهای روزنامهنگاری بوده است. مسئولین شهرستان انار بهتر است تصمیمات عجیب و غریب نگیرند و یا سخنان بحثبرانگیز بر زبان نرانند تا سوژه گزارش رسانهها نشوند. معلوم است که تصمیمات هر چه عجیب و غریبتر (مانند جریان خودکشی) و سخنان هر چه بحثبرانگیزتر (دی…ث) باشد؛ به همان میزان به دلیل “شگفتآور بودنش” ارزش خبری پیدا میکند.
دوم- سمنگان در بخشی از یادداشت خود، انارپرس را یک وبلاگ معرفی کرده است.
پاسخ انارپرس: جالب است که شما هنوز تفاوت وبلاگ یا سایت خبری را نمیدانید. محض اطلاع شما وبلاگ یک محیط شخصی با نوشتههایی شخصی است که هم میتواند دامنه اختصاصی داشته باشد و هم زیرمجموعهای از یک دامنه ارائه دهنده سرویس وبلاگنویسی. اما سایت یک محیط عمومی است. انارپرس هم یک سایت خبری با دامنه اختصاصی است که مطالب آن مخاطبانی عمومی دارد.
سوم- سمنگان همچنین معترض کار خبری انارپرس شده و نوشته که ثبت این سایت در “ستاد ساماندهی پایگاههای اینترنتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی” مجوزی برای کار خبری نیست.
پاسخ انارپرس: خوب شد که شما مجری قانون نیستید و گرنه مشخص نبود رسانهها چه سرنوشتی داشتند. بر اساس قوانین جاری، “مطبوعات و کلا رسانههای کاغذی و همچنین خبرگزاریها” ملزم به دریافت مجوز از سوی معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هستند اما سایر رسانهها از جملههای سایتهای خبری چنین الزامی ندارند و صرفا تشکیل پرونده و ثبتنام آنها در ستاد ساماندهی پایگاههای اینترنتی کفایت میکند. بر همین اساس انارپرس نیز که یک سایت خبری است در این ستاد ثبتنام کرده و تشکیل پرونده داده و به عنوان “پایگاه خبری و اطلاعرسانی” به ثبت رسیده و فعالیت میکند. (عکس زیر)
سمنگان نیز بهتر است به این قوانین احترام بگذارد و حالا که پس از سالها یکهتازی در عرصه خبررسانی در شهرستان انار، رقیبی مانند انارپرس را در کنار خود احساس میکند؛ از رقابت نهراسد و به جای تلاش غیراخلاقی و البته نافرجام برای خارج کردن رقیبش از صحنه، به قواعد بازی تن دهد. هر چند اگر سمنگان وجود رسانهای به اسم “انارپرس” را هم نپذیرد، در واقعیت تاثیری ندارد.
البته سمنگان میتواند همچنان خود را به خواب بزند و جایگاه مردمی انارپرس را “خیالپردازی و تخیل” بداند اما روزگاری متوجه خواهد شد که واقعیت چیست.
چهارم- هفتهنامه سمنگان در بخشی دیگری از این یادداشت خود خطاب به سردبیر انارپرس نوشته است: “سمنگان قدیمیترین نشریه مستقل انار است و بهتر است شما که یک سال است وبلاگنویسی میکنید، از مقایسه مغالطهآمیز آن با نمایندگی روزنامههای سراسری پرهیز کنید.”
پاسخ انارپرس: قدیمیترین نشریهای که در انار چاپ میشده، نشریه عروهالوثقی و نشریه ولایت بوده که حدود ۳۵ سال پیش در انار چاپ میشدهاند.
در ضمن سردبیر انارپرس در یک سال اخیر، وبلاگی نداشته که وبلاگنویسی کرده باشد. البته نسب عبداللهی در ۲۵ آبان ۱۳۸۲ وبلاگنویسی را آغاز کرد که این فعالیت تا سال ۱۳۹۰ هم ادامه داشت اما اکنون دو سال است که وی وبلاگ ندارد.
پنجم- هفتهنامه سمنگان با ذکر مقدمهای در مورد انارپرس، نوشته است: “هر کس دوربین دستش گرفت، عکاس خبری نیست و هر کس قلم به دست گرفت خبرنگار و روزنامهنگار نیست.”
پاسخ انارپرس: اینکه شما عکاس انارپرس را عکاس خبری و سردبیر آن را روزنامهنگار ندانید؛ نشان میدهد که در برج عاج نشستهاید و دچار “خود برتربینی” شدهاید. از سوی دیگر باز هم تاکید میکنیم بستن چشم روی واقعیت باعث نخواهد شد که واقعیت تغییر کند.
برای روشن شدن اذهان به اطلاع میرسانیم که اکبر کریمی که عکاس افتخاری انارپرس است هنرجوی سینمای جوان رفسنجان است که دوره عکاسی را در این انجمن گذرانده و حدود یک سال است که به عکاسی خبری و غیرخبری مشغول است.
محمدرضا نسب عبداللهی (سردبیر انارپرس) نیز از سال ۱۳۷۸ با سردبیری نشریه دانشجویی “نقطه سر خط” دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان وارد فعالیتهای رسانهای شد. پس از آن به عنوان خبرنگار در هفتهنامه گلبانگ آزادی رفسنجان فعالیت رسانهای خود را ادامه داد. همکاری با روزنامه کارگزاران، روزنامه هم میهن، روزنامه فرهنگ آشتی، روزنامه اعتماد، روزنامه آرمان، مجله چلچراغ، مجله شهروند امروز، خبرگزاری آفتابنیوز، خبرگزاری میراث فرهنگی و… بخش دیگری از سوابق ۱۴ ساله فعالیتهای روزنامهنگاری نسب عبداللهی است.
نسب عبداللهی از سال ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۸ عضو شورای سردبیری روزنامه افسانه شیراز بوده و اکنون نیز سردبیر این روزنامه محلی استان فارس است.
سردبیر انارپرس همچنین عضو “انجمن صنفی روزنامهنگاران ایران” و “فدراسیون بینالمللی روزنامهنگاران” است.
در پایان تاکید میکنیم سمنگان هر چه قدرت و زور در توان داشته باشد و برای خارج کردن انارپرس از صحنه اطلاع رسانی شهرستان انار به کار گیرد، مطمئن باشد به هیچ جایی نخواهد رسید و یقینا این تلاشهای غیراخلاقی مانند “آب در هاون کوبیدن”، کاری بیفایده خواهد بود.
پس سمنگان به جای آنکه به تخریب انارپرس بپردازد و وقت خود را صرف تلاشهای بیفایده علیه این رسانه کند، بهتر است به وظیفه حرفهای خود در قبال مسائل و مشکلات شهرستان انار بپردازد.
ما آنچه شرط بلاغ بود گفتیم، خواه پند گیرید، خواه ملال…