آیا امسال، مسئولین، فشارهای اقلیت حریص و پرهیاهو را تاب میآورند و مصوبات شورای حفاظت از منابع آب شهرستان انار درباره خاموشی چاهها به طور کامل اجرا میشود؟
چند سالی است که در اواسط پاییز، اقدام مبارکی تحت عنوان خاموشی چاههای آب کشاورزی صورت میگیرد. این اقدام هر چند دیر هنگام بوده و بایستی ۳۰ سال قبل شروع میشد، اما جلوی ضرر را هر موقع بگیریم، منفعت است.
امسال شورای حفاظت آب، زمان خاموشی چاهها را از نیمه آبان تا نیمه آذر اعلام نمود. سال گذشته نیز زمان خاموشی چاهها، یک ماه اعلام شد اما فشار گروههای با نفوذ، غوغا سالار و حریص باعث شد که بیشتر چاهها پس از ۲۰ روز خاموشی، روشن شوند.
این در حالی است که مطالعات علمی بر اساس نمونههایی که از کشاورزان انتخاب شده است، نشان میدهد، ۷۲ درصد از پسته کاران منطقه با خاموشی یک ماهه چاهها در فصل پاییز کاملا موافق هستند.
ویژگیهای افراد موافق و مخالف خاموشی چاهها نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آن به طور مستند در موسسه تحقیقات پسته کشور وجود دارد. به طور خلاصه میتوان این ویژگیها را به شرح زیر بر شمرد:
افرادی که تمایلی به سرمایه گذاری در مناطق دیگر ندارند، انگیزه بیشتری برای حفاظت از منابع آب موجود در منطقه خود داشته و لذا تمایل بیشتری به خاموشی چاه در پاییز دارند.افرادی که عمر اقتصادی منابع آب منطقه را طولانیتر دانسته و نسبت به آینده امیدواری بیشتری دارند، تمایل بالاتری برای حفاظت از منابع آب و خاموشی چاههای منطقه از خود نشان دادهاند.
بحثی که همواره توسط گروه اقلیت مخالف با خاموشی چاهها مطرح میشود، نیاز به آبشویی باغات پسته بوده و این مسئله به ویژه در مورد آبهای شور مطرح بوده است. این در حالی است که نتایج مطالعه نشان میدهد، شوری آب چاههای تحت تملک، هیچ تفاوت معنیداری بین دو گروه موافق و مخالف خاموشی چاههای آب در فصل پاییز نداشته است. به عبارت دیگر، شوری آب، مانعی برای خاموشی چاههای آب در منطقه نبوده است. در نهایت، افرادی که نسبت به آب در دسترس، احداث باغ بیشتری داشتهاند، تمایل کمتری از خود برای خاموشی چاهها در فصل پاییز نشان دادهاند.
به طور کلی، میتوان گفت که این شوری آب و نگرانی از خشک شدن باغات پسته نیست که باعث شده تا اقلیت پر هیاهو با خاموشی چاههای کشاورزی مخالفت میکنند بلکه طمع داشتن باغ بیشتر و ناامیدی از آینده منطقه باعث گردیده تا این مخالفت را از خود نشان بدهند. این گروه میخواهند که در زمان کوتاه ثروتی جمع آوری کرده و سپس از منطقه کوچ کنند، هر چند که نتیجه کار آنها نابودی کامل منطقه باشد.
این در حالی است که اکثریت مردم که بیشتر از خرده مالکان نیز میباشند، با خاموشی چاهها و برداشت کمتر آب، تصمیم دارند وطن خود را برای آیندگان خود حفظ نمایند.
حال سئوال این است که، چرا مسئولین، اقلیت پر هیاهو را مردم میدانند و نظرات آنها را نظرات مردم تصور میکنند؟ تمام مردم، آنهایی نیستند که مدام در اطراف ادارات دولتی پرسه زده و مزاحم انجام وظایف مسئولین میشوند.
اکثریت کشاورزان، کسانی هستند که در مزارع و باغات در حال فعالیت بوده و هیچ توقعی هم از ادارههای دولتی ندارند. اینها کسانی هستند که بر نیروی بازوی خود تکیه کرده و چشم امید خود را تنها به خدا دوخته و هیچگاه از کرم و لطف او ناامید نمیشوند.
تنها توقع اکثریت ۷۲ درصدی از مسولین این است که در مقابل خواستههای نامشروع و غیر قانونی اقلیت حریص و پر هیاهو مقاومت نموده و مصوبات شورای حفاظت از منابع آب که همان خاموشی یک ماهه چاهها در فصل پاییز میباشد را به طور کامل اجرا کنند.
دکتر محمد عبدالهی عزتآبادی