روز یک شنبه ۲۹ فروردین ماه ۱۳۹۵، گروهی متشکل از اعضای هیات علمی موسسه تحقیقات پسته کشور، مدیریت جهاد کشاورزی شهرستان انار و نماینده بیمه محصولات کشاورزی، از باغات پسته شهرستان انار بازدید نمودند. در این بازدید، مشخص گردید که میزان خسارت سرمازدگی در باغات پسته این شهرستان بسیار متفاوت است. به طوری که بعضی از باغات پسته دچار سرمازدگی نشده‌اند، در حالی که در بعضی از باغات پسته درصد سرمازدگی به ۲۰۰ می‌رسد.
در چنین باغاتی علاوه بر خسارت سرمازدگی در سال جاری، محصول سال آینده نیز از بین رفته است. به عبارت دیگر، علی رغم اینکه ظاهر منطقه وجود این عمق از فاجعه را نشان نمی‌دهد اما در بعضی از باغات پسته، خسارت بسیار گسترده می‌باشد.
در کنار باغات سرمازده، با کشاورزان غم زده‌ای ملاقات شد که محصول دو سال آینده خود را از دست رفته می‌دیدند و به جای مشاهده باغات شاداب و پر از پسته، درختان بی‌محصول با برگهای سوخته و پژمرده نظاره گر بودند. آنچه که غم این کشاورزان را بیشتر می‌کرد، ترس از فراموشی مسئولین و دولت بود زیرا، چنان چه گفته شد، جو عمومی منطقه حکایت از چنین فاجعه‌ای را نمی‌کرد. این در حالی است که در مواقعی که یک مشکل عمومی و همه گیر مطرح باشد، توجه و اهمیت موضوع در سطح مسئولین و دولت بیشتر می‌باشد.
وظیفه خود دانستم که برای حل چنین مشکلاتی، راهکارهایی را به شرح زیر ارایه نمایم:
۱- سیستم نظارت و پیگیری دولتی بایستی چنان دقیق باشد تا حتی یک کشاورزی مستحق و خسارت دیده نیز فراموش نشود. ضمن اینکه تا حد امکان از سود جویی کشاورزانی که متحمل هیچ خسارتی نشده‌اند نیز جلوگیری شود.
۲- صندوق بیمه محصولات کشاورزی، علاوه بر بیمه‌های یک ساله، گزینه‌هایی چون بیمه دو ساله و بیشتر را نیز در نظر بگیرد. کشاورزانی که محصول دو سال آن‌ها خسارت دیده است، پاییز و زمستان امسال جوانه گلی روی درخت ندارند تا بتوانند برای سال ۹۶ بیمه نمایند. این در حالی است که اگر محصول سال‌های ۹۴ و ۹۵ قبلا بیمه شده بودند، این مشکل ایجاد نمی‌شد.
۳- کشاورزان مدیریت و انضباط مالی بهتر و بیشتری را در برنامه کاری خود قرار دهند. یادمان باشد، انسان حتی اگر پیامبر خدا هم باشد، بی‌نیاز از برنامه ریزی و مدیریت مالی نیست. نمی‌توان به بهانه توکل بر خدا، آینده را نادیده گرفته و هیچ برنامه ریزی برای آن نداشت. اگر تدبیر، آینده نگری و مدیریت مالی، یوسف پیامبر نبود، اکنون تمدنی به نام مصر وجود نداشت.
سوره یوسف، آیات ۴۷ تا ۴۹:
«گفت: هفت سال با جدیّت زراعت می‌کنید و آنچه را درو کردید، جز کمی که می‌خورید، در خوشه‌های خود باقی بگذارید (و ذخیره نمایید). پس از آن، هفت سال سخت (و خشکی و قحطی) می‌آید، که آنچه را برای آن سال‌ها ذخیره کرده‌اید، می‌خورند جز کمی که (برای بذر) ذخیره خواهید کرد. سپس سالی فرامی رسد که باران فراوان نصیب مردم می‌شود و در آن سال، مردم عصاره (میوه‌ها و دانه‌های روغنی را) می‌گیرند (و سال پر برکتی است.)»
دکتر محمد عبدالهی عزت‌آبادی