خانم افشان روشنی، یکی از فرهیختگان اناری است که علاوه بر سابقه تدریس در یکی از دانشگاههای آمریکا، به عنوان مدیر طراحی پروژه یک شرکت بینالمللی در این کشور مشغول به کار است.
خانم روشنی در ابتدای مصاحبه با انارپرس گفت: «با عرض ادب و احترام خدمت شما مسئولین رسانه انارپرس و همه خوانندگان محبوبتان، لازم میدانم ابتدا از شما که در امر پیامرسانی مثبت با هدف روشنگری و انتقال یافتهها و گفتهها تلاش بسیار میکنید، صمیمانه تشکر کنم.»
تحصیلات از انار تا آمریکا
افشان روشنی که متولد ۲۹ اردیبهشت ۱۳۶۴ است، دوران ابتدایی خود را در دبستان شهید گنجی، دوران راهنمایی را در مدرسه شهید اسماعیلی و دوران دبیرستان خود را در دبیرستان معراج که همه در شهرستان انار است، گذرانده است.
او درباره ادامه تحصیلاتش افزود: «بعد از تمام کردن دوران لیسانس در دانشگاه یزد در رشته «مهندسی صنایع»، دوران فوق لیسانس خود را در رشته «مدیریت بازرگانی گرایش بازرگانی بینالملل» در دانشگاه علامه طباطبایی در تهران گذرانم. در نهایت دوران دکترا را نیز در رشته «مهندسی مدیریت» در دانشگاه وسترن نیوانگلند در ایالت ماساچوست آمریکا شروع کردم.»
خانم روشنی ادامه داد: «در دوران دانشجوییام در آمریکا، به صورت پاره وقت در یک شرکت بینالمللی به عنوان «مهندس کیفیت» مشغول به کار بودم و همچنین در دانشگاه محل تحصیل درس «تئوری آمار و احتمالات» را به دانشجویان مقطع لیسانس تدریس میکردم. در حال حاضر هم به عنوان «مدیر طراحی پروژه» در شرکت مذکور در حال کار هستم.»
از او پرسیدیم که آیا به زادگاهش انار هم سر میزند یا خیر که پاسخ داد: «قریب به سه سال است که به اتفاق همسرم به آمریکا آمدهایم و به دلیل «ریسک عدم دریافت ویزای مجدد»، قادر به بازدید از سرزمینم نبودهایم و بیصبرانه منتظر چنین فرصتی هستیم تا دوباره به زادگاهم سفر کنیم.»
انتقاد از وضعیت آموزشی مدارس انار در دهه ۷۰
خانم روشنی در پاسخ به وضعیت دوران تحصیلیاش در انار گفت: «دوران تحصیلی من در شهرستان انار، دوران پر از چالشی بود. همیشه از وضعیت مدارس انار (در دهه ۷۰) ناراضی بودم. دلایل ناراضی بودنم، شامل عدم امکانات آموزشی، عدم توجه کافی به دانشآموزان ممتاز و زحمتکش، تمایز بارز بین دانشآموزان دارای سطح اجتماعی متفاوت، عدم توجه کافی به ورزش، عدم سیستم ارزیابی و تشویقی مناسب و کمبود معلمانی فرهیخته و با تجربه و… میشد. البته در این میان استثنا هم وجود داشت و تعدادی معلمان دلسوز و با سواد بودند که واقعا برای ما زحمت میکشیدند. یکی از این معلمان دلسوز، خانم فرخنده طالبی، معلم شیمی و فیزیک ما بود. جا دارد که از اینجا از ایشان تشکر کنم و برایشان آرزوی سلامتی دارم.»
وی در ادامه گفت: «به هر حال سیستم آموزشی ایران، به خصوص انار، در مقایسه با سیستم آموزشی در کشورهای جهان اول مثل آمریکا، مشکلات زیادی داشت. با توجه به تجربه حال حاضر من، در اینجا دانشآموزان از درس خواندن لذت میبرند، هیج رقابتی بین دانشآموزان نیست چون همه (با هر نژادی، مذهبی، رنگ پوستی، جنسیتی و سطح اجتماعی) با هم برابرند، همه ارزشمندند و همه از امکانات یکسان علمی برخوردار هستند. ورزش از مهمترین دروس در مدارس آمریکاست، درسی که در زمانی که من در ایران دانشآموز بودم، توجه چندانی به آن نمیشد.»
خانم روشنی میگوید: «سیستم آموزشی انار در دوره ما توان کشف، درک، رشد و جذب دانشآموزان و نخبگان خلاق و پر تلاش منطقه را در دوران ما نداشت و این خود باعث فرار آنها از منطقه میشد. اگر بخواهم در یک جمله بگویم من هیج نقطه قوتی در نظام آموزشی انار نمیدیدم. البته تاکید میکنم که تجربه من به دهه ۷۰ بر میگردد. امیدوارم که در حال حاضر از نقاط قوت زیادی برخوردار باشد. من از سال ۱۳۸۳ که دوران دانشجویی خود را در دانشگاه یزد شروع کردم دیگر در شهرستان انار نبوده و از سیستم آموزشی انار از آن سالها به بعد خبر چندانی ندارم.»
پشنهاداتی برای بهبود وضعیت آموزشی شهرستان انار
این فرهیخته اناری پشنهاداتی را نیز برای بهبود وضعیت آموزشی شهرستان انار ارائه میدهد: «سرمایهگذاری بر روی معلمان با سواد و دلسوز، بهبود سیستم تشویقی و ارزیابی دانشآموزان با این هدف که تلاش دانشآموز دیده شود و به دانشآموزان انگیزه داده شود، اهمیت دادن به ورزش و برنامههای هنری و کمک آموزشی، فراهم آوردن بستری برای رقابت سالم با دانشآموزان مرکز استانها مثل کرمان و یزد و توجه روزافزون به زبان انگلیسی به عنوان ابزاری مهم برای آموزش مطالب بروز دنیا.»
خانم روشنی افزود: «اگر بخواهم صحبتم را جمعبندی کنم باید عرض کنم که تمام این نارضایتیها از سیستم آموزشی شهرستان انار فقط یه روی سکه است. روی دیگر سکه خود شخص است که چقدر مصمم برای رسیدن به رویاهایش باشد، چقدر مقاوم در از میان برداشتن موانع باشد و البته تسلیم نشدن در مواجهه با شکست.»
رویاهای خود را جدی بگیرید
وی در پایان گفت: «رویای نوجوانی من، تجربه تحصیل و تدریس در دانشگاههای آمریکا بود و خیلی زود محقق شد. بنابراین، پیام من به همه دانشآموزان اناری مخصوصا دختران جوان اناری این است که رویاهایتان را جدی بگیرید و برای رسیدن به آنها مصمم باشید، ورزش را به عنوان یک فعالیت ذهنی و فیزیکی در برنامههای روزانه خود قرار دهید و همراه با تلاش روزافزون، به خدا توکل کنید. مطمئن باشید که میتوانید به تمام خواستههایتان برسید. با آرزوی سلامتی و شادی روز افزون برای همه همشهریانم.»