ایجاد بازار آب در شهرستان انار یکی از پیشنهاداتی است که برخی کارشناسان برای خرید و فروش آسان آب کشاورزی و جابجایی آن مطرح میکنند.
این پیشنهاد در زمانی قابل دفاع است که بحران آب وجود نداشته باشد اما در حالی که شهرستان انار بیش از ۱۵ سال است که با خشکسالی مواجه شده و از نظر منابع آبهای زیرزمینی نیز جزو دشتهای ممنوعه و به شدت بحرانی به شمار میرود، ایجاد بازار آب در آن، یک پیشنهاد خیرخواهانه نیست و صرفا منفعتطلبانه است که تنها سود عده اندکی را تامین میکند.
انتقال آب در شهرستان انار از هر نقطه به نقطه دیگر از جمله از شمش به صحراهای دیگر، چیزی جز خیانت به نسلهای آینده نام ندارد.
وقتی در شهرستان انار خروجی از مخزن آبهای زیرزمینی آن چندین برابر ورودی است، چه اصراری است که به هر قیمتی شده با سرعت جنونآمیز به سمت پایان یافتن این منابع آبی حرکت کنیم؟
چه اصراری است که آب این مایه حیات و زندگی را که با این وضعیت خشکسالی جایگزینی برایش نخواهد بود، فدای درختان پسته تعدادی کشاورز کنیم؟ ما وقتی منابع آب را فدای باغات پسته چند کشاورز کردیم، چه چیزی به دست میآوریم؟ جز افزایش بحران آب و آینده تیره منطقه؟
کشاورزی که آب مناسب برای آبیاری باغاتش ندارد، عاقلانه هم نیست که به قیمت حفظ منافع مالی او، بخواهند آب را دقیقا از جایی برایش بیاورند که خود گرفتار بحران آب است. مردم و نسلهای آینده که نباید قربانی منافع مالی این دسته از کشاورزان بشوند.
اگر عدهای طمعکار که سرنوشت جوانان و نسلهای آینده برایشان پشیزی ارزش ندارد، میخواهند با ضرب و زور پول و پارتی آب را منتقل کنند، نهادهای قانونی باید قاطعانه در مقابلشان بایستند؛ این عده در صورتی که بر روش ناسالم خود اصرار داشته باشند، جزو خائنان به نسلهای آینده هستند که بهتر است به مردم معرفی شوند تا همه آنها را بشناسند.
در مقابل هم اگر جایی در انار وجود دارد که آب برای کشاورزی در دسترس است اما زمین مناسب نیست، دولت باید اینگونه چاهها را خریداری و پلمپ کند تا برای نسلهای آینده باقی بماند.
امید است که مهندس احمد انارکی محمدی، نماینده شهرستانهای انار و رفسنجان این مساله را پیگیری کند تا از یک سو سرعت پایان یافتن منابع آبی انار کُند شود و از دیگر سو به طرحهایی که باعث افزایش بحران آب در انار و رفسنجان میشود، روی خوش نشان ندهد.
محمدرضا نسب عبداللهی
سردبیر انارپرس