چند دانشآموز در هنرستان پسرانه شهرستان انار از سوی یک معلم غیربومی مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
سال گذشته نیز دو مورد ضرب و شتم دانشآموزان در انار رخ داده بود که واکنشهای گستردهای را به دنبال داشت. (منبع:اینجا و اینجا)
دکتر روحانی، رئیسجمهور در آغاز سال تحصیلی امسال گفته بود تنبیه بدنی دانشآموزان با اشد برخورد مواجه خواهد شد.
اکنون باید منتظر ماند و دید وزارت آموزش و پرورش در مورد تنبیه بدنی دانشآموز در انار و تکرار آن چه واکنشی نشان میدهد.
روزنامه اعتماد تهران درباره تنبیه بدنی این دانشآموزان، گزارشی چاپ کرده که متن کامل این گزارش به شرح زیر است:
روزنامه اعتماد: خبر کوتاه است. «تنبیه بدنی دانشآموزی پسر در (انار) یکی از شهرستانهای جنوبی کشور». نخستین کار پیگیری موضوع از مدیر مدرسه شهرستان است. در نخستین واکنش میگوید: کذب محض است، دارند جوسازی میکنند.» توضیح دیگری نمیدهد، گوشی را قطع میکند.
با شماره رییس آموزش و پرورش شهرستان تماس میگیریم. چندین بار تماس ما بیپاسخ میماند. احتمالا به دلیل چندین مورد پیگیری پیشین تنبیه بدنی دانشآموزان در این شهرستان، شماره روزنامه را باید بشناسد. تلاش برای صحبت با مسوولان آموزش و پرورش مدرسه و شهرستان نتیجهیی ندارد.
چند دقیقه بعد مدیر مدرسه خودش با شماره روزنامه تماس میگیرد: «موضوع را پیگیری کردیم، از معاونان هم پرس و جو کردیم، چنین اتفاقی در مدرسه ما نیفتاده است.» میگوییم ما اطلاع موثق داریم، خبر درست است. معلم پرورشی در مدرسه شما در مراسم صبحگاهی دانشآموز سوم متوسطه را زیر مشت گرفته و کتک زده. تکذیب میکند. اصرار دارد که خود دانشآموز و خانوادهاش این موضوع را رد میکنند. حساسیت مدیر روی صحبت دانشآموز با ما بیش از حد است.
شماره دانشآموز را از یکی از شاهدان ماجرا میگیریم. تمایلی برای صحبت ندارد. با لهجه کرمانی چندین بار میگوید: «چیزی نشده، اتفاق کوچکی بود.»میگوییم ماجرا را تعریف کن. «یه مشت کوچک زد» فقط همین؟ «دو سه تا مشت زد»، فقط شما را زد: «نه چند نفر بودیم، من را بیشتر زد، بقیه را کمتر». چرا زد، مگر چه کار کرده بودید: «سر و صدا کردیم، اذیت کردیم.»شکایت هم کردید: «رفتیم آموزش و پرورش، مسوول حراست نبود، گفت فردا بیایید.»اگر چیزی نشده، پس چرا رفتید شکایت کنید: «برای مشکلات قبلی رفتم که اذیت کرده بودم.»
دانشآموز کار و دانش در مقطع سوم متوسطه است و در رشته کامپیوتر درس میخواند. صحبتهایش متناقض است. با حساسیت مدیر مدرسه که چند بار سوال میکند «مگر شما با خود دانشآموز صحبت کردید»، احتمال میدهیم دانشآموز و خانوادهاش به دلیل خواسته مدیر و مدرسه نمیخواهند موضوع را رسانهیی کنند.
دوباره با مدیر مدرسه صحبت میکنیم. باز هم میپرسد مگر با خود دانشآموز صحبت کردید، به دلیل نگرانی از بابت اینکه برای ادامه تحصیل دانشآموز در مدرسه مشکلی پیش نیاید، میگوییم با یکی از شاهدان ماجرا صحبت کردیم، قبول نمیکند، میگویم شما صحبتهای رییسجمهور در روز آغاز سال تحصیلی درباره تنبیه دانشآموز را گوش نکردید؟ باز هم میگوید چنین اتفاقی در مدرسه ما نیفتاده است.
«همه دانشآموزان از کلاس اول تا پایان متوسطه باید بدانند از امنیت جسمی و روحی در مدرسه برخوردارند»، «هیچ معلم و مدیری نباید به خود اجازه بدهد به دانشآموزی توهین کند و با لحن و کلام درشت با آنها سخن بگوید»، «اهانت به دانشآموزان اهانت به همه ملت ایران است و همه دانشآموزان فرزندان این مرز و بوم هستند»، «هیچ تنبیه بدنی در مدارس کشور برای دانشآموزان وجود ندارد»، «اگر خدای ناکرده در گوشهیی از کشور با تنبیه جسمی دانشآموز مواجه شویم دولت تدبیر و امید با اشد وجه با آن برخورد خواهد کرد.» این جملات بخشی از صحبتهای رییسجمهور در مراسم آغاز سال تحصیلی است. رییسجمهور در این مراسم تاکید کرد، در مدارس زنگ گفتوگو و انشا تقویت شود. دانشآموزان نحوه تعامل و گفتوگو را از مدارس یاد بگیرند. رییسجمهور وقتی زنگ آغاز سال تحصیلی را به صدا درمیآورد، گفت: «حق اعتراض دانشآموز باید از مدرسه آغاز شود و اگر معلم به آن توجه نکرد باید بداند از طریق مدیر مدرسه و اگر موثر نبود دانشآموز میتواند آن را در سطح مناطق مطرح کند». دیگر مسوولان آموزش وپرورش هم از آغاز سال تحصیلی چند بار تاکید کردهاند تنبیه بدنی در آموزش و پرورش مطلقا ممنوع است.
روحانی در مراسم آغاز سال تحصیلی گفت: «حق اعتراض آغاز شکوفایی کرامت و عزت هر انسان است و ما باید آن را از مدرسه شروع کنیم»، با وجود این صحبتهای دلنشین، همین دیروز یک دانشآموز هنرستانی که تا یکی دو سال دیگر به سن رای هم میرسد، از ترس اینکه با بیان کردن حق اعتراضش چه اتفاقی برایش میافتد، در توضیح شکایتش به آموزش و پرورش به دلیل مشتهایی که از معاون پرورشی مدرسه خورده، لکنت زبان میگیرد و حرفهای متناقض میزند. انگار شرم دارد از اینکه کتک خورده و از آن بدتر از اینکه بابت کتک خوردن شکایت کرده است.
واقعیت این است که با وجود همه صحبتها و تایید و تکذیبها تنبیه در مدارس همچنان برقرار است و تنها بخش ناچیزی از آن رسانهیی میشود. همین چند روز پیش پدر یک دانشآموز ۹ ساله در یکی از مدارس استان گیلان از حبس چند ساعته فرزندش در انبار مدرسه خبر داد. ماجرا از این قرار بود که مدیر و معلم حتی بعد از تعطیلی مدرسه هم یادشان میرود، دانشآموز ۹ ساله را در انبار تاریک حبس کردهاند و میروند تا چند ساعت بعد از تعطیلی مدرسه همسایهها از سر و صدای دانشآموزی که از ترس تاریکی انبار قدیمی وحشت کرده و گریهاش بند نمیآید، برای نجات پسربچه اقدام کنند.
در همین شهرستانی که مسوولان آموزش و پرورش آن پاسخگوی پیگیری تلفنی ما برای بررسی موضوع نیستند و فقط میگویند کذب محض است سال گذشته در روزهای آغاز سال تحصیلی خبر دو مورد تنبیه بدنی دانشآموزان در مقطع ابتدایی و دبیرستان به دلیل شدت جراحات دانشآموزان رسانهیی شد. با این شرایط بد نیست مسوولان آموزش و پرورش در کنار صحبتها و تاکیداتشان درباره ممنوع بودن تنبیه بدنی دانشآموزان در مدارس، هر از گاهی کارشناسان و بازرسانشان را به شهرستانها و مناطق دورافتاده کشور بفرستند و پیگیر وضعیت دانشآموزان در این مناطق شوند.