• امروز : پنج شنبه - ۹ فروردین - ۱۴۰۳
  • برابر با : Thursday - 28 March - 2024

خدیجه؛ دختری در جایی دور، انتهای بیابان

  • 25 بهمن 1394 - 15:20
خدیجه؛ دختری در جایی دور، انتهای بیابان

اینجا روستای «سرزه چارکان» است؛ یکی از ده‌ها روستای قحطی‌زده و خشک بشاگرد، یکی از همان‌ها که سالهاست فراموش شده؛ جایی دور، در انتهای بیابان. تبعید در نیستی.

مردم اینجا آب ندارند، برق ندارند، گاز ندارند، محرومند از ساده‌ترین حقوق زیستن و یک جایی در این محرومیت و نیستی خدیجه زندگی می‌کند؛ دختری چهارساله که با خانواده‌ای هشت نفره و «بی‌سواد» در روستای سرزه روزگار می‌گذراند.

چهار سال خاموش، بی نور و رنگ. خدیجه و برادرش «دیستروفی قرنیه» دارند، این یعنی چیزی نزدیک به نابینایی مطلق، دردی اضافه بر بقیه نداشتن‌ها و محرومیت‌ها.

زندگی خدیجه در جایی می‌گذرد که بقیه خانوارهایش هم اوضاع چندان خوبی ندارند، در «سرزه چارکان»، دور و بی آب و علف، که گویی تابحال گذر هیچ فرد و مسوول و سازمانی آنجا نیفتاده است.

عکس: همت خواهی – خبرگزاری ایسنا

۱۴۵۵۰۲۳۶۵۸۱۸۰_HEMMAT KHAHI-2 ۱۴۵۵۰۲۳۶۵۸۳۲۱_HEMMAT KHAHI-3 ۱۴۵۵۰۲۳۶۵۸۴۳۰_HEMMAT KHAHI-4 ۱۴۵۵۰۲۳۶۵۸۶۳۳_HEMMAT KHAHI-6 ۱۴۵۵۰۲۳۶۵۸۸۳۵_HEMMAT KHAHI-8 ۱۴۵۵۰۲۳۶۵۸۹۴۵_HEMMAT KHAHI-9 ۱۴۵۵۰۲۳۶۵۹۰۵۴_HEMMAT KHAHI-10 ۱۴۵۵۰۲۳۶۵۹۱۴۷_HEMMAT KHAHI-11 ۱۴۵۵۰۲۳۶۵۹۲۴۱_HEMMAT KHAHI-12 ۱۴۵۵۰۲۳۶۵۹۳۵۰_HEMMAT KHAHI-13 ۱۴۵۵۰۲۳۶۵۹۴۷۵_HEMMAT KHAHI-14 ۱۴۵۵۰۲۳۶۵۹۵۶۹_HEMMAT KHAHI-15 ۱۴۵۵۰۲۳۶۵۹۶۷۸_HEMMAT KHAHI-16 ۱۴۵۵۰۲۳۶۵۹۷۸۷_HEMMAT KHAHI ۱۴۵۵۳۱۳۳۳۴۱۴۳_HEMMAT KHAHI31

ثبت دیدگاه