حذف عجیب برادر رئیس‌جمهور از خادمی امام رضا(ع)

به گزارش ایسنا، روزنامه «قانون» با این مقدمه افزوده است: درست است که اتهاماتی به فریدون در این بازه زمانی وارد شده، ولی همان‌طور که مشخص است، هنوز او در جایگاه متهم تفهیم اتهام نشده، که اگر هم تفهیم اتهام شده بود، ممکن است در رسیدگی قضایی حکم برائت بگیرد. به همین دلیل قانونگذار، آوردن نام، مشخصات و اتهامات متهمان را در رسانه‌ها تا قطعی شدن حکم، ممنوع کرده‌است. ولی متاسفانه این نوع برخورد سیاسی – جناحی با فریدون، افکار عمومی را به خود مشغول کرده و این سؤال را به وجود می‌آورد که چگونه هنوز فردی تفهیم اتهام نشده است، جایگاه وی را تعلیق می‌کنید و آبروی او را می‌برید؟!

عمل برخلاف عترت

این در حالی است که مدعیان مدیریت آن آستان، به روایات معروف در مورد حرم آن امام رئوف نیز توجهی ندارند. در روایت معتبر آمده است:

شیخ بهایی حرم مطهر امام رضا(ع) را طراحی کرده و خود، بر ساخت آن نظارت کامل داشته است. این عالم دینی، قبل از آنکه ساخت حرم به اتمام برسد، برای ایشان سفر مهمی پیش می‌آید. شیخ سفارش‌های لازم را به معماران و مسئولان ساخت حرم کرده، بسیار سفارش می‌کنند که کار را متوقف نکنند و ساخت حرم را پیش برده به اتمام برسانند به جز سر در دروازه اصلی حرم (دروازه ورودی به حرم و ضریح مقدس، نه دروازه صحن) چراکه شیخ در نظر داشته روی آن کتیبه‌ای را که از اشعار خودش بوده نصب کند.

سفر شیخ بهایی به طول می‌انجامد و بیش از زمان پیش‌بینی شده در سفر می‌مانند، هنگامی که از سفر بازمی‌گردد و جهت سرکشی کارهای ساخت و ساز به حرم مطهر می‌رسد، با تعجب بسیار می‌بیند که ساخت حرم به پایان رسیده، سر در اصلی تمام شده و مردم در حال رفت و آمد به حرم مقدس هستند. شیخ با دیدن این صحنه، بسیار ناراحت می‌شود و به معماران اعتراض می‌کند: «چرا منتظر آمدن من نماندید؟ چرا صبر نکردید؟» مسئول ساخت عرض می‌کند: «ما می‌خواستیم صبر کنیم تا شما بیایید، اما تولیت حرم نزد ما آمدند و بسیار تاکید کردند که باید ساخت حرم هرچه سریع‌تر به پایان برسد».

در آن زمان تولیت حرم گفته است: «خود آقا علی بن موسی الرضا(ع) دستور اتمام کار را داده‌اند». شیخ بهایی از تولیت در این مورد توضیح می‌خواهد. تولیت حرم نقل می‌کند که چند شب پی در پی، آقا امام رضا(ع) به خواب من آمده و فرمودند: «کتیبه شیخ بهایی، به در خانه ما زده نشود، خانه ما هیچ‌گاه به روی کسی بسته نمی‌شود و هر کس بخواهد می‌تواند بیاید». شیخ با شنیدن این حرف، اشک از چشمانش جاری می‌شود و به سمت ضریح می‌رود و ذکر «یا ستار العیوب» بر لبانش جاری می‌شود. سپس در کنار ضریح آن قدر گریه می‌کند تا از هوش می‌رود، پس از به هوش آمدن، خود چنین تعریف می‌کند: «من می‌خواستم یکی از طلسم‌ها را به صورت کتیبه‌ای بر سر در ورودی حرم بزنم، با این اثر که افرادی که آمادگی لازم را ندارند نمی‌توانند وارد حرم مطهر و حریم مقدس حضرت علی بن موسی الرضا(ع) شوند، اما خود آقا نپذیرفتند و در خواب، به تولیت آستان از این اقدام ابراز نارضایتی فرمودند».

همان‌گونه که شاهد هستیم، امامان ما که صاحبان اصلی سنت و دین هستند نیز به این‌گونه رویکردها و اختلاف‌ها اعتراض داشتند و از آن دوری می‌کردند ولی برخی راه آن‌ها را نیز قبول ندارند. هر که در این سرا در آید نانش دهید و از ایمانش مپرسید؛ چه آنکس که به درگاه باریتعالی به جان ارزد، البته بر این خوان به نان ارزد.