سایت عصر ایران نوشت: وزیر صنعت، معدن و تجارت در نشست اخیر مطبوعاتی خود سخنانی گفته است که نشان می دهد دولت، هیچ تدبیری برای بهبود وضعیت خودروسازی ندارد و اگر هم مشکلی در این باره وجود دارد، مقصر مردمی هستند که دیگر نمیخواهند خودروهای کم کیفیت و گران داخلی را بخرند.
وی به جای عذرخواهی از مردم به خاطر اجحاف مستمری که در عرصه خودرو به آنها شده و می شود، به کمپین نخریدن خودرو اشاره کرده و کسانی که در این راستا، خودروی داخلی نمی خرند را “ضدانقلاب” نامیده و آنها را متهم به “خیانت” کرده است.
او حتی خود را در مقام فتوا نیز تصور کرده و این کار مردم را “حرام” اعلام کرده است.
در این باره نکاتی چند به طور جدی، قابل ذکر و تذکر است:
۱ – ادبیات اتهامی، از شاخصههای یک طیف سیاسی خاص و تمامیت خواه است که مردم ایران در انتخابات سال ۹۲ ، با رأی شان از آن ادبیات ابراز برائت کردند. با این حال، وزیر دولت تدبیر و امید، مردم ناراضی از کیفیت و قیمت خودروهای داخلی را که سالهای سال، تولیدات شان را تحمل کردهاند و اینک بدان اعتراض دارند را با بدترین ادبیات اتهامی مینوازد و آنها را خائن، ضدانقلاب و عامل فعل حرام می خواند.
بهتر است جناب نعمت زاده یا اثبات کند که خودروسازی های داخلی مترادف با انقلاب هستند تا مخالفت با آنها ضدیت با انقلاب تلقی شود یا از سخن خام و زشتی که گفته، عذرخواهی کند و از این به بعد حد و شأن خود را بشناسد و با ادبیات محترمانهتری با مردم ایران سخن بگوید.
۲ – سخن گفتن از حرام و حلال و فتوا دادن در این باب، صرفاً در حوزه اختیارات مراجع تقلید است که آن هم فقط درباره مقلدان خودشان جاری و ساری است. نعمت زاده، فقط یک وزیر است ، او نه فقیه است و نه مقلدی دارد. بنابر این از کجا و بر چه اساسی، تصمیم عدهای از مردم ایران برای نخریدن خودرو را “حرام” اعلام کرده است؟!
۳ – این که عدهای از مردم ایران میخواهند خودرو نخرند، خیانت نیست.
خیانت این است که خودروسازان داخلی، خودروهای از رده خارج را که متعلق به قرن گذشته میلادی است، همچنان تولید میکنند و به مردم میفروشند.
خیانت این است که خودروسازی ایران با حدود نیم قرن سابقه، دست به دامن خودروسازان و قطعه سازان تازه کار چینی شده و با افتخار، محصولات چینی را مونتاژ می کنند و به خلقالله میفروشند.
خیانت این است که مردم ایران با پولی که در همه جای دنیا میتوانند با آن خودروهای روز بخرند، ناچار می شوند خودورهایی با کیفیتی به مراتب پایین تر و ناایمن تر بخرند و همیشه حسرت به دل بمانند.
خیانت این است که با خودروهای تولیدی داخلی، سالانه میلیاردها لیتر بنزین بیشتر مصرف میشود، سرمایههای کشور میسوزد و هوا آلوده تر میشود و مردم سرطان میگیرند و میمیرند. شگفت اینجاست که وزیر کهنه کار، هزینههای غیر مستقیم تولیدات داخلی را نمیبیند و میگوید که با تولیدات داخلی، فلان قدر صرفه جویی ارزی داشتهایم.
خیانت این است که با خودروهای ناایمن داخلی، سالانه هزاران نفر کشته میشوند و این در حالی است که اگر همان تصادفات در همان شرایط ولی با خودروی ایمن تری رخ میداد، بسیاری زنده میماندند و کودکان پرشماری یتیم نبودند.
اما بزرگترین خیانت، خیانت به عزت و اعتماد به نفس ایرانیهاست ؛ ایرانیهایی که هر روز تولیدات داخلی و خارجی را پیش رویشان دارند و خودآگاه و ناخودآگاه، مقایسه میکنند و محصول خودشان را نازل تر و پایین تر میبینند.
۴ – ادعای حمایت از صنعت خودروسازی دارند. حمایت منطقی از صنایع داخلی، البته گزارهای قابل قبول است اما حمایت یک چیز است و نازپروردگی چیز دیگر.
اینان از خودروسازی حمایت نمیکنند بلکه آن را “بد بار آوردهاند” و بازی را طوری چیدهاند که هیچ خودروی خارجی نتواند با قیمت مناسب به دست مردم برسد و هیچ رقابتی در میان نباشد؛ اسم این رانت و انحصار را هم گذاشتهاند حمایت.
این چه صنعتی است که محصولاتش را پیش پیش میفروشد، به هر قیمتی که خواست عرضه میکند، هر وقت هم که خواست تحویل میدهد، با هر کیفیتی که خواست تولید میکند ولی به اعتراف خود وزیر ، باز هم ضرر میکند؟!
اگر این همه حمایتی که تا کنون از خودروسازی شده ، متوجه صنعت دیگری مانند نساجی شده بود، الان ایران بزرگترین صادر کننده منسوجات جهان بود. از بستنی و لواشک هم این قدر حمایت شده بود ، برندهای بستنی و لواشک هم در سطح جهان مال ایران بود.
حکایت، حکایت صنعت و اشتغالزایی و چیزهایی از این قبیل نیست، حکایت دولتمردان و چاه نفت است.
آقای نعمت زاده! به جای نمک بر زخم مردم پاشیدن، فکری به حال خودروسازی کشور کنید که ملتی را به ستوه آورده است.