یادداشت زیر که از سوی فرشید خدادادیان، صاحب امتیاز نشریه میراث پارس به انارپرس ارسال شده در خصوص مراسم بزرگداشت روز کوروش است.
متن یادداشت به شرح زیر است:
سالیانی نه چندان دور و پیش از معجزه سینی‌های بزرگ فلزی مقعری که امواج را از فراسوی جو زمین دریافت و به تلویزیون ها می‌رسانند، در همان سالهایی که حتی تصور صحبت با تلفنی که به سیم وصل نباشد،تنها در کتاب‌های تخیلی(اما پیشگویانه ی) “ژول ورن”وجود داشت، چه رسد به اینکه بتوان با چنین ابزاری در هزارتوی شبکه های ارتباطی غرق شد،در بین صدای غژ غژ رادیوهای سه موج که صاحبانشان از روی کنجکاوی بدنبال شنیدن اخبار فارسی از شبکه هایی بجز صدا و سیمای رسمی بودند،این کلید واژه برای شنوندگان صداهایی از دیار امریغ و بلاد بریتانی،کلیدواژه ای آشنا و تکراری بود؛”ابوالفضل سلطنت طلب،کویت!”
صدای خسته هموطنی گمنام که احتمالاً به سواحل جنوبی خلیج فارس رفته بود تا شاید وضعش”کویت”شود و شب هنگام که از فعالیت روزانه اش -که تن صدایش نشان می داد باید کار یدی خسته کننده و سنگینی باشد- به خانه یا خوابگاهش باز می گشت،پیچ رادیو را تاب می داد و تلفن بدست،معمولاً در مورد تمامی موضوعات و مسائل و مواردی که با امکانات آن روز به نظر خواهی رادیویی گذاشته می شد با علاقمندی شرکت و بعد از چند دقیقه آسمان ریسمان بافتن و کلنگ از آسمان انداختن،ناگهان تن صدایش تغییر می کرد و ضمن خداحافظی می گفت؛”ابوالفضل سلطنت طلب،کویت!”
تاریخ و فرهنگ ارزشمند و غنی ایرانی و خصوصاً افتخاراتی همچون عملکرد توام با تساهل و تسامح بنیانگذار سلسله ی هخامنشی در جریان فتح بابل باستانی که رمزگشایی از متن میخی بر استوانه گلین مکشوفه از ویرانه های آن بلاد نشان داد،منش و روشی فراتر از زمانه خویش بوده،بدون شک بخش قابل افتخار پیشینه ی ایرانیان و میراث پارس است. میراثی ارزشمند که توجه،تبیین،بازخوانی و تلاش برای تکرار محاسن و پرهیز از معایب جبری اش وظیفه یکایک”اخلاف”و میراث خواران این پیشینه ارزشمند است.
هفتم آبان هرسال -با تمامی احتمالات اشتباهات احتمالی گاهشماری و انطباق زمانی دقیق یا غیر دقیق- مناسبت و فرصتی ارزشمند است که در دورانی از تاریخ معاصر این سرزمین توسط جهانیان دیده شده و”تساهل”و”تسامح”حک شده بر یک استوانه ی گلین باستانی مستندی شده برای پیشینه نگاری آنچه امروز”حقوق بشر”نامیده می شود.
یادمان باشد در بررسی باستان شناختی و نگاه تحلیلی به روزگار باستان،ما همواره دو همراه و همگام قرین داریم؛”شاید”و”احتمالا”!اما،بهرحال این واقعیت(فارغ از میزان انطباق آن با حقیقت)نیز وجود دارد که مطلعان از این امر”کورش”و دورانی از تاریخ ایران را عامل و شامل رویکردی می دانند که از منظر رعایت حقوق مغلوبان،قابل احترام و ستایش است و هفتم آبان هرچقدر هم که شاید از نظر گاهشماری،دقیقاً روز فتح بابل به سال۵۳۹پیش از میلاد نباشد،به هرحال سالروزی شناخته شده برای فردی است که حتی بسیاری از علمای اسلامی که سرآمد ایشان در روزگار قرین بما علامه طباطبایی بوده اند نیز او را از صالحان خدا و ذوالقرنین قرآن تفسیر نموده اند.
اتفاقی که در جریان تجمع خودجوش و مردمی هفتم آبان در پاسارگاد زیبا افتاد،هرچند تبلور پاسداشت فرزندان”کورش”از بزرگی وی در وطنشان”ایران”بود،اما با سوء مدیریت متاسفانه واجد اتفاقاتی گردید که احتمال برخورد حذفی و بستن راه تکرار بر خطر آن برای دلواپسان در سالهای آتی را محتمل می نماید!
شور و هیجان معمولاً شعور و تفکر را تحت تاثیر قرار می دهد و در غلیان شور و هیجان لجام گسیخته،از هر فرد محترم و مودب و دارای فکر و اندیشه ممکن است حرکاتی سربزند که اگر خود وی به تصویرش که دست بدست در شبکه های اجتماعی می چرخد،بنگرد؛خدا را شکر کند که عینک دودی به چشم داشته و می تواند منکر بروز آن رفتار از جانبش شود!
بدون شک،دلایل متعددی بر آنچه باعث شد امسال افراد بیشتری نسبت به سالهای پیش احساس تکلیف حضور در هفتم آبان در پاسارگاد کنند موثر بوده،اما به نظر می رسد یک دلیل مهم این اقبال و توجه مردمی خبری بود که هرچند تکذیب شد،اما تاثیر خودش را گذاشت. خبر ممنوعیت اعزام تورهای گردشگری به مقصد شیراز در آن ایام توسط اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری یکی از استان های همجوار جای شکر است که در مقابل موج مردمی سیل گونه ای که آرامگاه کوروش را چون نگینی در میان گرفت،موانع و برخورد قهرآمیزی که منجر به خسارات جانی باشد روی نداد،اما مدیریت این درخواست مردمی برای حضور در یک بنای تاریخی و به یک مناسبت تاریخی می تواند و باید بهتر از این مدیریت شود تا از این میان عده ای عامدانه یا جاهلانه بر آستان یادمان کوروش به سجده نیفتند و عده ای نیز در غلیان شور میلی،شعور ملی خود را به مسلخ نبرند.
هفتم آبان نه تنها”تهدید”نیست بلکه “فرصت”ی ارشمند برای بازخوانی هویت ملی ایرانیان است .از امروز تا هفتم آبان سال آینده،زمان برای بررسی،تحلیل،مقدمه چینی و برگزاری یک مراسم و جشنواره ی ملی درخور و شایسته توسط متولیان رسمی این امر فرصت داریم تا دیگر شاهد خشکسالی مدیریت و شادمانی دشمنان تاریخ و فرهنگ اصیل ایرانی و تکرار دروغ و رفتار دن کیشوتی”ابوالفضل سلطنت طلب(ها)از کویت”نباشیم!؟
خداوند سرزمین فرزندان کورش را از خشکسالی و دشمن و دروغ محفوظ دارد.
