این روزها که دست مخالفان آقای علیاکبر امین از همیشه خالیتر شده، به او اتهام میزنند و یک سری صحبتهایی در محافل رسمی و غیررسمی درباره او بر زبان میرانند که از یک مسلمان واقعی بعید است.
“نمک خوردن و نمکدان شکستن” بهترین توصیفی است که درباره این افراد میتوان به کار برد. آقای امین هر چند در آمریکا زندگی کرده اما به عشق میهناش، بخشی از سرمایه خود را در راه ساخت دانشگاه آزاد انار هزینه کرد. این اقدام او تحسین بسیاری را در خارج از شهرستان انار نیز به دنبال داشته است.
برخی افراد به دلیل کوتهبینی و تنگنظری، دنیا را فقط همان هالهای میدانند که دور خود تنیدهاند و بیشتر از آن را نمیتوانند ببینند.
کاش این افراد بعد از این همه سال میفهمیدند که با همین تنگنظریها و کوتهفکریها باعث ضربهزدن به انار شدهاند.
کاش این افراد چشمهای خود را میشستند و دنیا را جور دیگر هم میدیدند.
این افراد کوتهفکر هر چه میخواهند بگویند اما مردم انار هیچگاه خدمات آقای امین را فراموش نمیکنند و به حق وی “چهره ماندگار” انار است.
امین همان کسی است که در مستندی که دربارهاش ساخته شده، میگوید: “مال را باید هزینه کرد، مال را اگر نگه بداریم به مار تبدیل میشود.”
اکنون از این کوتهفکران و ضربهزنندگان به توسعه انار باید پرسید شما که برای انگ زدن به این و آن، زبانِ درازی دارید و در اتهامزنی، دست و دل باز و ولخرج هستید، آیا حاضر هستید در سرمایهگذاری هم دست و دل باز و ولخرج باشید و ذرهای از سرمایه خود را در راه توسعه فرهنگی و اقتصادی انار هزینه کنید؟ مشخص است که چنین نیستید. هنر شما فقط نق زدن و جلوگیری از توسعه انار است.
امیدواریم فرماندار محترم انار که در مصاحبهای با انارپرس گفتند “دست سرمایهگذار را باید بوسید”، اجازه ندهند که تنگنظران باعث فرار سرمایهگذاران از انار شوند.