۱۷ نظر
۱۶ شهریور ۱۳۹۳ - ۰:۰۶
تشنه ی پابوسی توس است دل،سر تشنه تر
لب، طبس آلوده ی ساقی و ساغر تشنه تر
تا بنوشد جرعه ای از جام اقیانوس توس
رود نه، دریاچه نه، دریای احمر تشنه تر
خشک و تر می سوزد اینجا،عشق تا درگیر شد
هست اینجا خشک کمتر تشنه و تر تشنه تر
قم گواهی می دهد این راه اگر دور است؛نیست
هیچ کس مانند خواهر بر برادر تشنه تر
«تشنه تر» باب ردیف شعر عاشوراست،لیک
آنکه شد مسموم هم گردد مکرر تشنه تر
روسیاهی عاشق آن گنبد زرین توست
هست قطعاَ بر طلا زاغ از کبوتر تشنه تر
هشتمین دریایی و خاصیت دریاست که
هر که می نوشد شود چندین برابر تشنه تر
نیت ده روزه کردم تا که سیرابم کنی
روز اول تشنه بودم روز آخر تشنه تر
حسین مهرابی