لودمیلا فائق، یک دختر دانشجوی افغان است که در اروپا زندگی میکند. لودمیلا در مصاحبه با انارپرس میگوید: “وقتی میشنوم که سکونت افغانها در بعضی شهرهای ایران ممنوع شده، طبیعی است که احساس بدی پیدا میکنم.”
انارپرس این مصاحبه را مدتی قبل انجام داده اما آن را بار دیگر به دلیل آغاز برخورد با افغانها در شهرستان انار، بازنشر میکنیم.
متن گفتههای این دختر افغان در پاسخ به پرسشهای انارپرس به شرح زیر است:
وقتی میشنوم که سکونت افغانها در بعضی شهرهای ایران ممنوع شده، طبیعی است که احساس بدی پیدا میکنم.
حس آزاردهندهای قلبم را میآزارد. باورم نمیشود انسانها تا این حد دل (….) داشته باشند که به یک همنوع خود که خیلی بیچاره است تا این حد ستم روا بدارند.
از مهاجرین افغان حق زندگی کردن گرفته میشود، حق درس خواندن گرفته میشود، خانهشان به آتش کشیده میشود، یک لقمه نانی را که با آبله کف دست، بهدست میارند با هزار ترس و طعنه میخورند.
گفتم بیچاره، آن مهاجری که به ایران پناه میبرد حتما خیلی خیلی بیچاره است و گزینه دیگری ندارد که به ایران پناه میبرد. او پیش از اینکه به ایران برود میداند که تحقیر میشود، میداند که غرورش پامال میشود، میفهمد که سختترین و حقیرترین کارها را باید بکند تا یک لقمه نان حلال بهدست بیاورد، میداند که اگر از هر کسی خطایی سر زد او را میگیرند ولی باز هم مهاجر میشود چون خیلی بیچاره است.
گاه گاهی برایم خیلی خندهآور است وقتی در شبکههای اجتماعی میبینم ایرانیها به خاطر همدردی با مثلا زلزلهزدگان جاپان (ژاپن) یا سیلزدگان آمریکا، نمایههای صفحهشان را سیاه میسازند و بهخاطر ابراز حس همدردی و انسان دوستی صفحههای ویژه درست میکنند و شعر هایی مثل “بنی آدم اعضای یک پیکر اند ” را به زبانهای مختلف ترجمه میکنند و می فرستند.
برایم جالب است که چقدر ساده ما “عضو” همان ” پیکری” میشویم که ثروتمند است و یا متعلق به یک کشور ثروتمند غربیست اما ” پیکر” های مظلوم و بیچارهای را که در اطراف ما هستند نه تنها به حیث عضو قبول نداریم بلکه ایشان را مثل ” پیکر” های کثیف از جامعه خود دور میرانیم، گویی “بنی آدم” بودن برای اینها تعریف نشده .
از آن جایی که هر کس مسئول رفتار خودش است و تنها خودش باید در مقابل آنچه میکند جوابگو باشد، نباید بهخاطر خلاف رفتاری یک تن، دیگران مجازات شوند.
اشتباه از هر انسان سر میزند و انسانهای خلافکار در هر جامعهای و بین هر مردمی وجود دارند. اگر از یک مهاجر افغان کار خلافی سر میزند، چرا باید تمام افغانهای مهاجر جوابگو باشند. اگر قرار میبود هر کشوری جای زندگی برای مردم فقط همان کشور باشد، کشورهای دنیا این همه مهاجر نمیپذیرفت و در جهان ملیونها مهاجر وجود نمیداشت.
***************************************************************************
یادداشت انارپرس: آیا تا به حال با خود فکر کردهاید که رفتارمان با افغانها انسانی هست یا خیر؟ حتی اغلب افراد توجه ندارند و افغانها را «افاغنه یا افغانی» خطاب میکنند، در حالی که این کلمات برای افغانها توهینآمیز است.
افغانی واحد پول افغانستان است و درست نیست افغانها را افغانی نامید.
«افاغنه هم موهنترین (توهینآمیزترین) نامی است که میتوان به مردم افغانستان نسبت داد، به ویژه با توجه به سابقه تاریخی این نام در قضایای حمله هوتکیان به اصفهان و براندازی سلطنت صفوی در ایران. به همین دلیل، این نام حتی اگر با نیت تحقیر و توهین هم به کار نرود، همواره این اثر را دارا خواهد بود.» (محمدکاظم کاظمی، شاعر افغان)
مردم رنجکشیده افغانستان سالهای سال تحت سیطره جنگافروزی قدرتهای خارجی قرار داشتهاند، سالها تحت ستم طالبان قرار داشتهاند؛ این ملت در دهههای اخیر آنقدر رنج کشیده و آن قدر این کشور مورد تاخت و تاز قرار گرفته که فرصتی برای سازندگی و احیای زندگی وجود نداشته است. هر چند در چند سال اخیر وضعیت افغانستان در حال تغییر است اما تا بخواهد به وضعیت نرمال برسد، سالها طول میکشد.
ستم و جنگافروزی قدرتهای خارجی در این کشور باعث شد که بسیاری از مردم این کشور، سرزمینشان را ترک و به کشورهای دیگر مهاجرت کنند.
همانگونه که ما ایرانیها انتظار داریم کشورهای دیگر با ایرانیان مهاجر در کشورهای اروپایی، آسیایی و … رفتار انساندوستانهای داشته باشند، ما نیز نباید رفتار نامناسبی با مهاجران افغان داشته باشیم. آیا میپسندیم که مثلا کشور امارات بگوید مهاجران ایرانی در این کشور اجازه سکونت ندارند و باید اخراج شوند و یا کشورهای دیگر رفتار توهینآمیزی با ایرانیان مهاجر داشته باشند؟
به قول مشهور «آن بد که به خود نمیپسندی به دیگران نیز نپسند.