به گزارش خبرگزاری ایسنا، امیر هاشمیمقدم، پژوهشگر حوزهی مردمشناسی و ایرانشناسی گفت تنها درصد اندکی از امامزادهها، واقعا مزار یک امامزادهاند.
وی افزود: امامزادههای بسیاری در گوشه و کنار هر شهر و روستا ثبت شدهاند که بسیاری از آنها نَسَب مشخصی ندارند؛ برخی از آنها سید، درویش یا شخص محترمی بودهاند و برخی هم تا همین چند سال پیش زنده بودند و پس از مرگ، بهواسطهی احترامی که مردم برای آنها قائلاند، کمکم مقدس شدند و آرامگاهشان زیارتگاه شد.
این پژوهشگر تأکید کرد: باید از امامزاده، تعریف روشنی داشته باشیم، اینکه هر فردی را امامزاده بنامیم، باعث میشود امامزادههای بیشماری داشته باشیم و تحقیقا بستر برای احتمال دینگریزی جوانان فراهم شود.
هاشمیمقدم گفت: بسیاری از امامزادهها و زیارتگاهها، فقط بهخاطر خوابنما شدن برخی مردم محلی بهوجود میآیند.
این مردمشناس با بیان اینکه رواج امامزادههای نوظهور، نشانهی افزایش میزان دینورزی مردم منطقه نیست، اظهار کرد: بسیاری از باورها، از جمله باور به برخی امامزادهها را باید از دینورزی جدا کرد.
هاشمیمقدم بیان کرد: در شهرستان نور، یکی از بزرگترین امامزادهها براثر خوابنما شدن کشف شد که اکنون صحن و حرم باشکوهی دارد، ولی هیچ سندی مبنی بر امامزاده بودن وجود ندارد.
هاشمیمقدم با بیان اینکه در چنین مواردی از ادارهی اوقاف انتظار میرود از گسترش خرافات جلوگیری کند، اظهار کرد: نباید با رسمیت بخشیدن به آن، جوانان را دینگریز کنند. در چند سال اخیر، ضریح تازهای را که برای امامزادهای میسازند، در شهرها میچرخانند و برخی مردم هم برای چیزی که هنوز تقدسی ندارد، سر و دست میشکنند و پول میریزند، این پدیده موجب اشاعهی مسائلی میشود که باید جلو آن گرفته شود.