دیگر هیچ چیز فوتبال انار مثل گذشته نیست؛ نه جام فوتبال پر رونق است، نه تعداد تیم‌ها افزایش یافته و نه سکوها شاهد انبوه تماشاچیان است.
پیشترها یعنی همان سال‌هایی که فوتبال انار به دردهای امروزی گرفتار نشده بود، هم تعداد تیم‌ها دو برابر تیم‌های فعلی بود، هم تیم‌ها از مناطق اطراف انار در جام شرکت می‌کردند، هم سقوط و صعودی در کار جام‌ها وجود داشت و هم سکوها شاهد حضور انبوه تماشاچیان بود.
اما الان چه اتفاقی افتاده که تعداد تیم‌ها کم و کمتر می‌شود؟ چرا دیگر سکوها شاهد حضور گسترده تماشاچیان نیست و چرا دیگر کسی نگران قهر تماشاچیان با جام فوتبال نمی‌شود؟
این چه جامی است که سقوط و صعودی در آن وجود ندارد و تیم‌ها انگیزه لازم را برای بازی ندارند؟
این چه جامی است که قهرمان آن نمی‌تواند به مسابقات استانی برود؟
این چه جامی است که از تیم‌ها هزینه دریافت می‌شود اما سرویس‌دهی مناسبی در ازایش وجود ندارد؟
فوتبال انار نیازمند تحولات اساسی است تا به پایان غم‌انگیزش نزدیک نشود… توجه به این مسائل، برنامه‌ریزی برای برگزاری حداقل دو لیگ که سقوط و صعود معنا داشته باشد، رفتار منصفانه و عادلانه هیات فوتبال انار با همه تیم‌ها و عدم توجه ویژه به برخی تیم‌ها و افراد، برخورد قاطعانه با رفتارهای غیر ورزشی فوتبالیست‌ها در هر تیمی که هستند، تقویت سطح داوری‌ها و… از یک سو و حمایت مسئولان و شرکت‌ها و واحدهای صنعتی و غیرصنعتی از تیم‌ها می‌تواند بار دیگر رونق از دست رفته فوتبال انار را برگرداند.
امید است پیش از آنکه «حلوای فوتبال انار» خیرات شود، تدبیری اندیشیده شود.
تصاویر زیر سکوهای استادیوم انار را در سال ۱۳۶۷ نشان می‌دهد.
