• امروز : جمعه - ۱۰ فروردین - ۱۴۰۳
  • برابر با : Friday - 29 March - 2024

بانوی نابینای ملی پوش: دلم برای توپ گلبال تنگ شده است

  • 16 دی 1399 - 17:05
بانوی نابینای ملی پوش: دلم برای توپ گلبال تنگ شده است

ورزشکارنابینای کازرونی و عضو تیم ملی گلبال بانوان ایران گفت: پس از شیوع کرونا هنوز از خانه بیرون نیامدم و دلم برای توپ گلبال تنگ شده است.

مریم آهون، سه‌شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت : با وجود اینکه راه‌ها و شانس‌های دیگری برای ادامه زندگی داشتم اما ورزش را انتخاب کردم و حدود یک سال است که دستم به توپ نخورده است.

دوران سخت ورزش کردن را به خانه‌نشینی ترجیح می‌دهم

دارنده مقام سوم رقابت‌های گلبال پارا آسیایی ۲۰۱۳ مالزی ادامه داد: از مسوولان ورزش فارس می‌خواهم تدبیری اتخاذ کنند تا دو باره درهای باشگاه‌ها و سالن‌ها به روی ما باز شود زیرا دوران سخت ورزش کردن را به خانه‌نشینی ترجیح می‌دهم.

وی اضافه کرد: از مادرم تشکر می‌کنم که مرا وارد عرصه ورزش کرد، زیرا مشکل خودم را به عنوان یک نابینا و یا کم بینا قبول نمی‌کردم ولی اکنون خوشحالم که ورزش را انتخاب کردم.

آهون، با اشاره به اینکه تکلیف این قشر از ورزشکاران که می‌خواهند با ورزش گذران عمر کنند، مشخص شود، بیان داشت: همانگونه که بسیاری از رشته‌ها فعالیت خود را از سر گرفته‌اند، نمی‌دانم چرا رشته گلبال تنها تفریح نابینایان ورزشکار دوباره از سر گرفته نمی‌شود؟.

آیا صدایم شنیده می شود؟

این قهرمان عضو تیم ملی گلبال افزود: حرفی که می‌زنم حرف دل بسیاری از نابینایان است، آیا صدایم شنیده می‌شود. ؟

بیکارم   

این ورزشکارنابینا که در رشته مشاوره در دانشگاه مشغول درس خواندن است و نیمسال پایانی خود را پشت سر می‌گذارد، گفت: هم اینک بیکارم و برای گذران زندگی نیاز به شغل دارم و مکاتبه‌هایی هم در این مورد انجام داده‌ام که نتیجه‌ای نداشته است.

آهون بیان کرد: به فرمانداری شهرستان کازرون و همچنین به اداره کل ورزش و جوانان درخواست خود را ارائه داده‌ام اما هنوز پاسخی دریافت نکرده‌ام و حاضرم در صورتی که موافقت کنند برای اشتغال حتی در شیراز زندگی کنم.

وی ادامه داد: از عباس حاجی زاده مدیرکل ورزش و جوانان فارس می‌خواهم تکلیف تقاضای مرا برای اشتغال که حدود ۲ سال پیش به این اداره کل تحویل دادم مشخص کند و اگر هم کارم درست نمی‌شود صادقانه بگویند تا اینقدر انتظار نکشم.

گلبال، رشته‌ای است که در آن بازیکنان هر ۲ تیم که هر تیم مشتکل از سه نفر است در جلو دروازه‌ای به طول ۹ متر در حالی که چشم‌های خود را با ماسک بسته‌اند، یک نفر اقدام به پرتاب توپ با دست می‌کند.
بازیکنان حریف با صدای زنگ توپی که به سمت دروازه آنها می‌آید بر اساس صوت توپ به سمت آن می‌روند و از گل شدن توپ و رفتن آن به دروازه جلوگیری می‌کنند و در صورت عدم تشخیص توپ، توپ وارد دروازه شده و گل محسوب می‌شود.
طول زمین گلبال ۱۹ متر در ۹ متر (۱۹٫۷ در ۹٫۸ یارد) است و وزن توپ گلبال هم یک کیلو و ۲۵۰ گرم است که دارای هشت سوراخ است که موقعِ حرکت صدا می‌دهد. قطر توپ ۷۵ سانتی‌متر است.

ثبت دیدگاه