مطلب طنز زیر با عنوان “انار، انار ندارد” از حسین پور رشیدی است.
این مطلب در جشنواره مطبوعات استان کرمان، رتبه دوم را به دست آورد.
می دانید چرا در انار فقط پسته می کارند؟ چون پسته خواصی دارد که هیچ میوه ای در جهان ندارد. جالب تر اینکه، این خواص را فقط اناری ها می دانند و بس! من چند نمونه از این خواص را مثال می زنم، مابقی با خودتان:
خواص پسته(به نقل از کتاب البِسته سرورالمیوه جات):
پسته باعث اعتبار آدم ها می شود؛چون یکی از ملاک های آدم حسابی بودن در انار، میزان باغ های پسته ی طرف می باشد؛
علی: نه بابا کارش درسته؟ مگه نمیدونی پنج هزار قصب اکبری توی رباط داره!
حسن: جدی؟! نمیدونستم.پس معلوم میشه آدم حسابیه!
این آدم حسابی بودن می تواند به نسل بعد هم منتقل شود و دیگر نیاز نیست فرزندان در پی کسب علم و هنر و فضیلت باشند یا ویژگی های خوب دیگری داشته باشند، تا آدم حسابی شوند؛
علی: برو دختر فلانی رو بگیر. پدرش به دختر اولیش که عروس کرده پونصد قصب زمین برنما داده. دختر بهتر از این میخوای؟!
پسته می تواند نقش ده ضامن معتبر در بانک ها را داشته باشد؛
مسئول وام: جناب رئیس!آقای …. هنوز ضامن نیاورده. چه کار کنم؟
رئیس: این چه حرفیه؟! مگه نمیدونی همین پارسال دویست تا گونی پسته داشت!
مسئول وام: آهان! متوجه شدم.الان وامش رو میریزم بحسابش
پسته حتی جانشین امور خیریه ای می شود که فرد در طول عمرش انجام نداده و دم مرگ یادش آمده باید کار خیرمی کرده و نکرده؛
مردم: خدابیامرز گفته بعد از مرگش صد قصب زمینای سَق آبادش رو وقف امامزاده کنن (زمینهای خیرآبادش حیفه!).
حتی ملاک بد بودن آدم ها را هم پسته تعیین می کند؛
علی: اکبر رو میگی؟ نه بابا! این قبلا آدم خوبی بود ولی حالا کسی آدم حسابش نمیکنه.
حسن: چرا؟
علی: چون زمینا پسته اش همش سَق آباد بود،حالا آبیش تلخ و شور شده، هیچی پسته ور نمیدوره.
تحقیقات نشان داده؛ آرامشی را که پسته به صاحب زمین می دهد، به اندازه ایست که حتی فرد در حال استراحت در سواحل جزایر قناری هم به این آرامش نمی رسد؛
پسر: بابا! امروز خیلی شاد و مهربون شدی؟!
پدر: رفتم توی دویست قصبو، گوش شیطون کر، از پسته سیاه میزد!
و در آخر اینکه پسته می تواند خشکسالی،کم آبی، مسمومیت های محیط زیست(بخاطر سم پاشی های شبانه روزی) و خیلی چیزهای دیگر را بی معنا کند؛
پسر: بابا! موتورخونه ی علی آباد هم که زده به تلخی، فک نکنم دیگه اونجا پسته بشه
پدر«با اعتماد بنفس و دور اندیشی خاصی!»: غصه نخور، پسراو بشاو! فکر اونجوش رو هم کردم.یه ده شیش دونگی هرات مروست پیدا کردم بعد از پستا میرم وریش میدارم.( اینکه بقیه ی مردم انار با خشکسالی چه کنند؛ در دور اندیشی خاص پدر، جایی ندارد!)
حالا با این همه تفاسیر ،هنوزهم می گویید پسته بد است؟ انار تک محصولی نباشد؟ باید توی انار کارخانه زد تا جوان ها سر کار بروند؟ چقدر پر رویید شماها!!
وقتی پسته داری چرا باید زحمت کارخانه زدن را بکشی؟ با خیال راحت پول ها رو میریزی توی حساب بانکی. به محضی که دیدی گوشه و کنار باغت خشک شده، سریع می فروشی و میری توی یک استان دیگر و باغ پسته درست می کنی. به حمدالله چیزی که در مملکت ما زیاد است؛ استان.
پسته کاران یک فکر خردمندانه دیگری هم دارند که واقعا می تواند برای همه مشکلات مملکت کاربرد داشته باشد؛ ( فعلا که آب از چاه در میاد پسته می کاریم و می خوریم، بعدش خدا بزرگه!)
