محمد خادمی از روزی که به عنوان فرماندار شهرستان انار کار خود را آغاز کرد، به طور مداوم از وضعیت بحرانی آب در انار سخن گفته و هشدار داده که باید برای این وضعیت تدبیری اندیشیده شود.
خادمی حتی در یکی از جلسات به اداره آبیاری انتقاد کرد و صریحا گفت: موقعی که بعضیها رفتند روی آب شرب، مجوز چاه کشاورزی گرفتند و منطقه را به بدبختی کشاندند، آن موقع شما کجا بودید؟
به گفته فرماندار، در منطقه کوچکی مثل انار، ۲۵۰ حلقه چاه زده شده که همین باعث شده تا “ما امروز اینگونه بدبخت باشیم.”
اکنون سوال این است که چه اتفاقی افتاده که فرماندار انار هشت ماه بعد از این سخنان امیدوارکنندهاش، به عنوان رئیس شورای تامین، اجازه داده یک چاه در شمش حفر شود؟
آن سخنان آتشین کجا و این سکوت و رضایت برای حفر چاه کجا؟ واقعا چرا فرماندار انار سکوت کرده است؟
منطقه قرمز روی نقشه استان کرمان، دشتهای ممنوعه و بحرانی را نشان میدهد
از آقای خادمی باید پرسید که آیا قرار است با حفر هر چاه، خوشبختی به انار برگردد؟ مگر نه اینکه ایشان گفته بود همین چاهها باعث بدبختی شهرستان انار شدهاند؟ آیا بدبختیها تمام شده؟ آیا بحران آب فقط سخنانی است برای تریبونها؟ آیا مسئولان در برابر این بحران آب و حفاظت از منابع آب مسئولیتی ندارند؟ آیا حفر چاه و برداشت بیرویه آب، باعث عمیقتر شدن بحران آب نخواهد شد؟ آیا برداشت بیرویه آب در دشت انار باعث نشست زمین نخواهد شد؟ آیا نشست دشت انار و ایجاد شکاف در این دشت، باعث افزایش خطر زلزله نخواهد شد؟
بدون شک حفر موفقیتآمیز این چاه، از یک سو به عنوان یک “کارنامه غیرقابل دفاع” در عملکرد فرماندار انار ثبت خواهد شد و از سوی دیگر نه ایشان و نه هیچ مسئول دیگری نمیتواند با “سری رو به بالا” به مردم بگوید که شهرستان انار از بحران آب رنج میبرد و در حال نابودشدن است.
مطالب مرتبط:
انتقاد فرماندار انار از رئیس اداره آبیاری: آن زمان که با صدور مجوز چاه، انار را به بدبختی کشاندند، کجا بودید؟
سخنی با دادستان انار: در قضیه حفر چاه از حقوق عمومی مردم دفاع کنید
آغاز حفر یک حلقه چاه کشاورزی در دشت ممنوعه انار