۱۳ نظر
۱۱ فروردین ۱۳۹۴ - ۲۱:۳۲
وقتی به بعضی از پسته کاران گفته می شود که باغات پسته مازاد بر آب خود را حذف کنید، یا این که درختان پسته نیمه خشک خود که کانون آفت بوده و باعث ضرر به باغات دیگران می شود را قطع کنید، در پاسخ، احادیث زیر از پیامبر اسلام (ص) را نقل می کنند:
” هر کس درخت سدر را قطع کند، خداوند او را با سر در آتش جهنم خواهد انداخت “. ” هر مسلمانی که بذری بیفشاند یا نهالی بنشاند و از حاصل آن بذر و نهال پرنده‌ای یا انسانی یا چرنده‌ای بخورد، آن برای او صدقه محسوب می‌شود . “هر وقت عمر جهان پایان یابد و قیامت برسد و در دست یکی از شما نهالی باشد چنان که به قدر کاشتن آن فرصت باشد، باید فرصت را از دست ندهد و آن را بکارد “. ” هر کس ساختمانی را بدون آنکه ظلم و ستمی در کار باشد بنا نماید و یا نهالی را بکارد و درختی را غرس کند، تا هر کجا که بنده‌ای از بندگان خداوند مهربان از آن بهره‌مند شود، خداوند اجر و ثواب به او عطا می کند”. ” هر که درختی بنشاند خداوند تعالی به اندازه میوه‌ای که از آن درخت داده می‌شود پاداش برای وی می‌نویسد”. ” هر که درختی غرس کند تا به ثمر برسد، خدا عوض آن در بهشت درختی برای او غرس می‌فرماید”. ” هر کس درخت خرما یا سدری را آب دهد گویا تشنه‌ای را سیراب کرده است”. ” نزد من شکستن شاخه‌ای از درخت همچون شکستن بال فرشتگان است”.
این پسته کاران با استناد به احادیث فوق، قطع کردن درختان پسته را گناه دانسته و از این کار خودداری می کنند. این در حالی است که این درختان کم آب و نیمه خشک به کانون آفات و به ویژه سوسک سرشاخه خوار (سوسکو) تبدیل شده و نه تنها درختان مورد نظر را از بین می برد بلکه باعث زیان رساندن به باغات پسته هم جوار نیز می گردد. این سوسک نه تنها محصول پسته را از بین می برد بلکه با افزایش سرخشکیدگی، باعث خشک شدن کامل درختان پسته می گردد. آیا پیامبر اسلام (ص) راضی به زیان رساندن به انسان ها و مردم آزاری است؟ اگر به داستان زیر از پیامبر اسلام توجه شود، مشخص می گردد که ماجرا کاملا عکس است.
در زمان رسول خدا (ص )، شخصی به نام سمره بن جندب در جوار خانه فردی از انصار، درخت خرمایی داشت که آمد و رفت وی از درون زمین آن مرد انصاری بود. سمره بن جندب برای رسیدگی به آن درخت و کارهایش به دفعات و سرزده به زمین مرد انصاری می رفت و به این ترتیب ایجاد مزاحمت می کرد تا این که صاحب خانه به سمره گفت: تو بی خبر و بدون اذن به خانه ام می آیی و ایجاد مزاحمت می کنی، پس از این، هنگام آمد و شد اجازه بگیر. سمره گفت: چنین نمی کنم. مرد انصاری به حضرت رسول (ص) شکایت برد. حضرت به سمره فرمود: از این پس، اذن بگیر. سمره نپذیرفت، حضرت فرمود: از این درخت صرف نظر کن و من در برابر آن، درختی با همان اوصاف در جای دیگر به تو می دهم. سمره نپذیرفت، حضرت فرمود: ده درخت در مقابل آن می دهم، باز هم قبول نکرد. فرمود: درختی در بهشت به تو می دهم. سمره باز هم نپذیرفت، تا این که حضرت فرمود:
“انک رجل مضار و لا ضرر و لا ضرار علی مؤمن” یعنی تو مرد سخت گیر و آسیب رسانی هستی و مؤمن نباید به کسی ضرر بزند. بعد از آن، دستور داد آن درخت را از ریشه کندند و جلوی سمره انداختند.
چنانچه سیره پیامبر نشان می دهد، درختی که باعث آزار و اذیت مردم شود، نه تنها نگهداری آن هیچ ارزشی ندارد بلکه باید از ریشه کنده و دور انداخته شود. به عبارت دیگر، در چنین شرایطی قطع درخت ارزشمندتر از کاشت درخت است. بنابراین به کشاورزان عزیز توصیه می شود که باغات پسته اضافه خود را حذف کرده و با نگهداری آن ها باعث آذار و اذیت و ایجاد خسارت به مردم بیچاره نشوند. یا حداقل با هرس شاخه های خشک و نیمه خشک باغات و سوزاندن آن ها از گسترش آفت سوسک سر شاخه خوار جلوگیری کنند. این کار بایستی سریع و حداکثر تا پایان فروردین انجام شود.
ای که می گویی مسلمان باش و می خواری مکن
ای که خود گفتی مکن می خوارگی ،آری مکن
هرچه می خواهی بگو یا هرچه می خواهی بکن ،اما ریا کاری مکن
می بخور منبر بسوزان ،مردم آزاری مکن
سوره روم، آیه ۴۱
“فساد، در صحرا و دریا بخاطر کارهایى که مردم انجام داده اند آشکار شده است; خدا مى خواهد نتیجه بعضى از اعمالشان را به آنان بچشاند، شاید (به سوى حق) بازگردند.”
محمد عبدالهی عزت‌آبادی