رفسنجانیها طرحهایی را برای استان شدن در دست دارند که نشان میدهد در این مورد خیلی جدی هستند. بر اساس این طرح قرار است در آینده کشکوئیه و نوق به شهرستان تبدیل شوند تا زمینه استان شدن رفسنجان با شهرستانهای رفسنجان، انار، نوق، کشکوئیه و احتمالا زرند و شهربابک آماده شود. نکته مهم این است که با استان شدن رفسنجان، انار دیگر نمیتواند جزو استان کرمان باشد و ناچارا جزو استان رفسنجان قرار خواهد گرفت.
امروز برای بار دیگر تاکید میکنیم اگر انار نتواند به استان یزد الحاق شود، در آینده نه چندان دور وقتی رفسنجان به استان تبدیل شد، چه بخواهیم و چه نخواهیم، انار باید زیر مجموعه استان رفسنجان قرار گیرد. رفسنجان اگر خیلی دلش به حال انار سوخته بود در ۷۰ سالی که انار جزو این شهرستان بود، زمینه توسعه و پیشرفت این منطقه را فراهم میکرد. رفسنجان اگر خواهان توسعه انار بود، روزگاری که قرار بود شریفآباد کشکوئیه به عنوان یکی از مناطق شهرستان انار قلمداد شود، ممانعت نمیکرد. رفسنجان اگر دلسوز انار بود، اجازه نمیداد مرزهای انار از طرف شهربابک فقط ۱۴ کیلومتر باشد، در حالی که همه میدانند بر اساس قانون، خط مرزی باید حوزه آبریز باشد، یعنی عملا چندین کیلومتر از حق و حقوق خطوط مرزی انار به شهرستان شهربابک واگذار شده است. رفسنجان اگر به فکر انار بود، اجازه نمیداد که منطقه شمش در طول تاریخ جزو انار بوده، از انار جدا شود. رفسنجان اگر به فکر انار بود، اجازه نمیداد منطقه انار با چاههای عمیق سوراخ سوراخ گردد، رفسنجان اگر به فکر انار بود، اجازه میداد منطقه ویژه تجاری در انار احداث شود نه در رفسنجان که موقعیت انار را ندارد، رفسنجان اگر دلسوز انار بود، دهها سال درباره ساخت بیمارستان انار وعده و وعید نمیداد…